ترجمه نقدهای منتقدین جهان

هيچكس نمي تواند مثل كوئنتين تارنتينو فيلمي با درون مايه خشونت و طنز تلخ و با ديالوگ هاي تند و عشق به سبك گذشته بسازد. بيش از سه سال از آخرين و موفق ترين ساخته تارانتينو «حرامزاده هاي بي آبرو» مي گذرد و اكنون «Django Unchained» با پيشتازي مي آيد. طرفداران تارانتينو كه مشتاقانه در انتظار اكران فيلم بوده اند، وقتي بفهمند «Django Unchained» انتظارات زياد آنها را برآورده مي كند بسيار خوشحال خواهند شد.
«Django Unchained» با سير حوادثش در جنوب ايالات متحده، دو سال قبل از جنگ داخلي، بيشتر داستان يك برده است كه از خود بردگي آزار نمي بيند. تارانتينو به محاطب، Django جمي فاكس را معرفي مي كند. هنگامي كه دندانپزشك آلماني كينگ شولتز (كريستوف والتز Christoph Waltz) حضور پيدا مي كند، در واقع موضوع فقط مسئله زمان قبل از رهايي Django‌ است. «Django Unchained» بيشتر يك داستان عاشقانه است تا روايت انتقام. اگرچه از لحاط مدت زمان، فيلم سرعت دارد، اما درامي پر از تندزباني و شخصيت پردازي غني است. البته مثل هميشه طنز پنهاني هم در خود دارد كه «Django Unchained» را از اول تا آخر جالب مي سازد.
تارانتينو هرگز در گردآوري ستاره ها و بازيگران شكست نمي خورد و «Django Unchained» نيز مورد استثنا نيست. واتز كه برنده جايزه اسكار بوده دوباره به تارانتينو و جمي فاكس برنده اسكار پيوسته و نقش هاي اصلي بسيار جذاب هستند. در يك جريان بي دردسر، وقتي دو نفر به دنبال اجراي معيار خود از عدالت هستند ، اين دوگانگي كاملاً متناسب مي شود. شخصيت هاي منفي لئوناردو دي كاپريو Leonardo DiCaprio‌ و ساموئل ال جكسون Samuel L. Jackson خيلي چاپلوس هستند. كالوين كاندي دي كاپريو، مالك كانديلند، يك مجرم است، ضمن اينكه جكسون راه بدترين شخصيت هاي ممكن عمو تام را پيش مي گيرد و به روشي كه فقط ساموئل ال جكسون مي تواند. در مواقعي، اخساس مي شود كه جكسون كاراكتر را تا يك قدمي كاركاتور پيش مي برد.
جالب توجه است كه زبان در «Django Unchained» مثل فيلمهاي قبلي تارانتينو است و همان بيش احتياطي در بكار بردن كلمات خاص وجود دارد. مطمئناً شنيدن آن راحت نيست اما به اين مفهوم نيست كه بايد سرهم بندي شود. نكته مهم تر اين است كه ديالوگ تارانتينو انفجار است. تمسخر تناسب اجزاء، بذله گويي كلاسيك تارانتيتو به بهترين شكل است. يكي از لحظاتي است كه يك وقفه تكان دهنده در تون فيلم بوجود مي آورد. اگر فقط يك مورد باشد كه «Django Unchained» فاقد آن است، آن مورد جريان طبيعي تدوين و ساختار كلي است.
«Django Unchained» تارانتينويي ترين كار تارانتينو است. يك كار يكدست و دقيق در ميان مجموعه آثار او كه تارانتينو در آن به بهترين نحوي توانايي خود در بكارگيري صحنه هاي حاوي تصاوير غيرطبيعي را بدون ازهم گسيختگي در برابر بيننده، نشان مي دهد. در حالي كه نقطه اوج داستان در يك تقابل شديد قرار دارد، بازده احتمالي دقيقاً آنچيزي است كه از تارنتينو انتظار مي رود.
«Django Unchained» نه تنها يك فيلم بزرگ بلكه يك كار فرهنگي نيز هست كه يكي از بزرگترين فيلمسازان امريكا آن را ارائه كرده است. بايد چند بار آن را ديد، «Django Unchained» سرگرم كننده ترين فيلم تارانتينو در طول سالهاست. گروهي از بازيگران برجسته و فيلمنامه استادانه تارانتينو «Django Unchained» را داراي رتبه اي خيره كننده كرده است.