ترجمه نقدهای منتقدین جهان

خیابان های اصلی مارتین اسکورسیزی بیش از آنکه فیلمی گنگستری باشد، داستانی هوشمندانه، احساسی و در نهایت تراژیک درباره رشد کردن در محیطی تبه کارانه است. شخصیت های آن (مانند خود اسکورسیزی) در ایتالیای کوچکِ نیویورک رشد کرده اند. آنها تقریبا همه چیز را درباره این برش کوچک از جامعه می دانند، جز اینکه چگونه از آنجا نجات پیدا کنند.
دو شخصیت مهم یعنی چارلی و جانی بوی، تنها به این دلیل وارد محیط مافیایی می شوند که از آنها انتظار این کار می رود. چارلی فردی کاتولیک، با عقده ها روانی ناشی از گناه است، اما چون تبه کاری برای او یک تجارت خانوادگی محسوب می شود هرگز خودش را وادار نمی کند که ارتباط مابین خوب و بد و یا اینکه واقعا خودش چه کار انجام می دهد را پیدا کند. او به هیچ وجه یک "مافیوسو"ی خوب نیست: بیست و هفت ساله است، اما هنوز در خانه زندگی می کند؛او در گروه باجگیر ها در دار و دسته عمویش است، اما این کار شغل قابل توجهی محسوب نمی شود. او اگر خیلی خوش شانس باشد، می تواند مسئولیت یک رستوران ورشکسته را بر عهده بگیرد. او را کمابیش می توان یک فرد واقع گرا محسوب کرد.
در طرف مقابل، جانی بوی، یک محصول خشن و غیرقابل کنترل از انسانهای احساساتی در دنیای جرایم خیابانی است. ایتالیای کوچک، اطراف او را احاطه کرده است، اما با این حال، انگار که او سبک خودش را حفظ کرده و نیمی از کلمات و جملات مورد استفاده اش را از فیلم های سینمایی عاریه گرفته است. او سرشار از احساسات تند و تیز، شدید و زشت است؛ و هیچ راهی برای رهایی از دست آنها نمی یابد، جز انفجارهای عصبی خشن و ناگهانی. چارلی عاشق دختر عموی جانی بوی است و علاوه بر آن در مورد جانی بوی نیز به شدت احساس مسئولیت می کند: یکی از شبها که جانی بوی مشغول تیراندازی به چراغهای خیابان است، او به بالای سقف می رود و از آن بالا با او صحبت می کند. با این وجود، هر چه که باشد، جانی بوی خشمش را به صورت علنی نشان می دهد. اما چارلی همه چیز را سرکوب می کند و گاهی در ناامیدی هایش، دستش را روی شعله آتش می گیرد و به آتش جهنم فکر می کند. او در این لحظات جنبه کاتولیکی خودش را نشان می دهد.
اسکورسیزی این شخصیت ها را به خوبی در دنیایی کسالت بار با دلخوشی های کوچک، حملات ناگهانی و احتمال مرگ قرار می دهد. او برخی از صحنه ها را از نماهای خارجی ایتالیای کوچک می گیرد، جایی که او در آن به دنیا آمده و به نظر می رسد که کوچک ترین جزئیات ساختاری و شخصیتی این محیط را می شناسد (در حالیکه اکثر فیلم در لوس آنجلس فیلمبرداری شده است) و داستان او نیز از درون زندگی روزانه شخصیت هایش شکل می گیرد. آنها پرسه می زنند، به سینما می روند، می خورند، می نوشند، در نزاع هایی ناگهانی درگیر می شوند که به سرعتِ باران های تابستانی به پایان می رسد! مارتین اسکورسیزی این مسائل را با نوعی سبک بصریِ به شدت کنترل شده به تصویر می کشد.
هرگز این احساس به وجود نمی آید که صحنه ای چیده شده و سپس بازی شده باشد؛ شخصیت ها با شتاب و با عجله به سمت سرنوشت محتوم خود حرکت می کنند در حالیکه دوربین سعی می کند متانت و آهنگ حرکت خود را حفظ کند. نوعی حس بداهه گویی، حتی در صحنه هایی که از وقایع شان آگاه هستیم، وجود دارد؛ در حالیکه به دلیل ساختارشان، نمی توانستند فی البداهه باشند.
اسکورسیزی در نخستین تجربه اش یعنی "چه کسی در می زند؟" نیز همین احساس را به وجود آورده بود. خیابان های اصلی دنباله ای بر آن فیلم است و مارتین اسکورسیزی با به بازی گرفتن بازیگر اصلی همان فیلم (هاروی کایتل)، بر این دنباله بودن تأکید می کند. در فیلم پیشین، او هنوز بر لبه زندگی، ### و خشونت بود. اما حالا در این مفاهیم غوطه ور است، بدون اینکه با این تجربیات جور باشد. او آن قدر سرسخت نیست که بتواند یک باجگیر مافیایی باشد و از سوی دیگر آنچنان قوی نیست که این کار را ترک کند! جانی بوی که نقشش را رابرت دنیرو ایفا می کند و یک نقش آفرینی خیره کننده محسوب می شود و سرشار از نوعی اضطرار و نومیدی بی پایان است.
صحنه های خشن فیلم، بالأخص، به دلیل نوع چینشی که اسکورسیزی انجام می دهد، بسیار تأثیرگذار هستند. ما در این فیلم شاهد افکت های تماشایی و یا تلاش هایی حرفه ای نیستیم. در عوض، درگیری ها در فیلم به شکل واقع گرایانه ای غیر حرفه ای و خام دستانه اند. به عنوان مثال شخصیت ها در صحنه استخر، به درستی، در هنگام درگیری و نزاع به لباسی که پوشیده اند توجهی ندارند (احتمالا تنها لباسی که پوشیده اند). کلیت فیلم به زندگی در نیویورک شباهت دارد. صحنه هایی در باشگاه شبانه، در قسمتهای فرار و گریز و در بار و نوشکده ها وجود دارد و انگار که اسکورسیزی در همه آنها حضور داشته است.
 

این نقد و ترجمه تحت کپی رایت سایت سینماسنتر منتشر شده است . لذا هر گونه کپی برداری از این مطالب بدون اجازه نویسنده و سایت سینماسنترپایگاه تحلیلی و خبری سینماسنتر نقض آشکار قوانین کپی رایت محسوب می گردد.