ترجمه نقدهای منتقدین جهان

جالب ترین کاراکتر فیلم امسال مسلما این خرس عروسکی و بهترین فیلم نامه کمدی متعلق به "Ted"، داستان روابط دوستانه یک خرس عروسکی و یک مرد 35ساله است. باور این موضوع برایم سخت بود. بعد از خاطرات پیوند مل گیبسون و عروسک جورابی، "Ted" در لیست فیلم هایی که من مشتاق دیدنشان هستم خیلی بالا نیست. سکانس ابتدایی فضای خوبی دارد یک راوی (پاتریک استوارت) کریسمسی را شرح می دهد که ما را به یاد A Christmas Story می اندازد. ما جان بنت جوان را می بینیم که کودکی بی طرفدار در محله است و کسی دوستش ندارد ولی کودکی یهودی، پرطرفدار و قدیمی است و جان احساس حسادت می کند. تمام خواسته جان کوچک یک دوست واقعی در زندگی است. برای کریسمس والدینش به او یک خرس عروسکی بزرگ، به اندازه کودکی کلاس اولی، می دهند. همان شب زیر پتو با یک چراغ قوه، جان از تدی می خواهد که دوست واقعی و همیشگی او باشد. تدی زنده شده و موافقت می کند. معجزه راه رفتن و سخن گفتن یک خرس عروسکی باعث می شود که این موجود یک شبه مشهور شده و در نمایش Carson ظاهر شود. اما شهرت او به تدریج از بین می رود و او برای زندگی، هم اتاقی جان می شود. سال ها می گذرد... تدی اکنون اندکی کهنه شده و جان (مارک وهلبرگ) در سن 35 سالگی در یک آژانس اجاره ماشین، مسئول گیشه است. بر خلاف همه احتمالات او دوست دختری به نام لاری کالینز (میلا کونیس) دارد که یک سال است منتظر درخواست ازدواج از طرف جان می باشد. جان و تد یک "خانه حیوانات" را اداره می کنند و سال های ابتدایی شان که از هواداران فلاش گوردون بودند را به یاد می آورند. 

اخیرا نقش اول فیلم های آمریکایی کاراکتر هایی مذکر هستند که قربانی مسائل دوران نوجوانی شان شده اند اما بعضی از آن ها نیز مقاومت کرده و تسلیم نمی شوند که البته موفق تر از جان اند. خنده دار ترین قسمت "Ted" دیالوگ های خرس عروسکی است که با لهجه بوستونی و عصبی زیر لب حرف می زند. تدی به هر کسی که به دوستی شان وارد شود، توهین کرده و او را می رنجاند و لاری را تهدیدی برای رابطه اش با جان می داند. سث فارلن کارگردان این فیلم در نویسندگی آن نیز همکاری داشته و پیشنهاد صدای تدی نیز از او بوده است. این خرس ساخته CGI بوده و تعادلی مناسب بین چالاکی یک ورزش کار و بی عرضگی Pooh برقرار کرده است. همان طور که نشان داده می شود، تد از جنس نخ پشمی است و زمانی که یک گوشش پاره می شود، هیچ دردی احساس نمی کند اما رفتارش مثل یک دوست زنده و واقعی است. طرح کلی "Ted" واقعا استاندارد می باشد اما توسط مک فارلین که در ساختن موقعیت های کمیک تواناست، بسیار شاخ و برگ داده شده. یکی از سکانس های بسیار مهم آن جایی است که تد، جان را راضی می کند تا لاری را در مهمانی ترک کرده (تنها برای 5 دقیقه) و به مهمانی تد بیاید که قهرمان دوران کودکی شان نیز آن جاست. او سم.جی.جونز، ستاره فیلم فلاش گوردون 1980، است که در میان سالی به مهمانی حیوانات می آید. چگونه این شرایط با خشمگین شدن اردک و حمله به تد پایان می یابد؟ شما باید این را برای خودتان کشف کنید. البته یک شرایط خطرناک نیز با وجود دانی، پدری ترسناک (جیوانی ریبیسی)، و پسر چاق و لوسش (ایدن مینکس) وجود دارد؛ زیرا خودش در کودکی می خواسته تد عروسکش باشد و پسرش الآن تد را می خواهد. خواسته آن ها این است که در اقدامی خودسرانه، تد را قدیمی تر نشان دهند. 

به نظر می رشد مک فارلن نسبت به متوقف کردن داستان بعد از سکانس اول بی میل است و می خواهد هم چنان به آن شاخ و برگ دهد. در "Ted" او یک منبع بی پایان از رفتار ها و زبانی زننده از نظر اجتماعی دارد. من باید با یک هشدار پایان دهم. "Ted" صرفا یک فیلم با درجه نمایش R نیست بلکه به علت روابط جنسی و بی ادبانه، زبانی نافذ و کمی استفاده از مواد مخدر، فیلمی با درجه R واقعی است. بر اساس MPAA و چیزی که منظور آن ها از "کمی" است، حدس و گمان در این زمینه بسیار دشوار می شود؛ چرا که ممکن است مقدار بیشتری از این گونه صحنه ها وجود داشته باشد. مهم نیست که کودکان چقدر می خواهند فیلم این خرس عروسکی را بر اساس تبلیغ های تلوزیونی ببینند، آنها را از این کار منع کرده و در این زمینه به من اعتماد کنید.

 

این نقد و ترجمه تحت کپی رایت سایت سینماسنتر منتشر شده است . لذا هر گونه کپی برداری از این مطالب بدون اجازه نویسنده و سایت سینماسنترwww.cinemacenter.ir نقض آشکار قوانین کپی رایت محسوب می گردد .

جی‌کامنت فارسی
ترجمه و پشتیبانی توسط:شرکت جومی