ترجمه نقدهای منتقدین جهان

 

كلنل تنها توي اتاق مي­نشيند، نوشيدني­اش را مي­نوشد و به حال خود افسوس مي­خورد. او مردي آب زير كاه، عصبي و طعنه زننده است. احساس مي­كنيم كه هميشه تنها بوده، اما هرگز تنهاتر از اين زمان كه در دام نابينايي افتاده نبوده است. او بينائي­اش را از دست داده، با حماقتش، و اكنون مست مي­كند و در انتظار فنا شدن است. اما اميدي نيز براي او هست چرا كه دو بعد جدا در شخصيت او وجود دارد: او رمانتيك است و حس شوخ­طبعي نيز دارد.

نقش كلنل را كه نام او اسليد Slade است و دوست ندارد او را «قربان» خطاب كنند، آل پاچينو Al Pacino ايفا مي­كند كه يكي از بهترين و خطرناك­ترين بازي­هاي اوست – خطرناك به اين دليل كه در ابتدا اين شخصيت بسيار فرساينده است و به سختي مي­توانيم او را تحمل كنيم و كم كم او را درك مي­كنيم كه چگونه كار مي­كند و چرا آنقدر كه به نظر مي­رسد نگون­بخت نيست.

مطمئناً اولين روزي كه چارلي سيمس Charlie Simms نزد او مي­رود غمگين و متأسف به نظر مي­رسد. چارلي (كريس اودانل Chris O'Donnell) دانشجويي است كه از غرب كشور آمده و پول زيادي ندارد، از يافتن شغلي براي آخر هفته كه مواظبت از يك پيرمرد باشد نيز خوشنود است. چارلي مشكلات زيادي در دانشكده دارد. چارلي كه مي­داند چه كسي جگوار تازه مدير را خراب كرده روز دوشنبه بايد تنبيه شود، او نمي­خواهد كه گرفتار باشد. ممكن بود براي اين موضوع او را اخراج كنند.

«بوی خوش یک زن» مارتين برست Martin Brest چارلي و كلنل را برمي­دارد و آنها را در تركيبي از دو سبك قابل اطمينان قرار مي­دهد. فرمول برخاسته از سن در اينجا وجود دارد كه فرد مسن­تر به كوچكتر آموزش مي­دهد. 

اين دو نوع شخصيت تركيب متناسبي در « بوی خوش یک زن » مي­سازند، شايد به اين دليل كه آنچه كه چارلي در دانشگاه نياز دارد الگوي اصلي بودن است و آنچه كلنل هميشه مي­دانسته اينست كه چگونه اين فرد را بسازد.

چارلي فكر مي­كند كه آخر هفته در كلبه كوچك كلنل سپري خواهد شد در حالي كه او را مست مي­بيند و به ناسزاهاي او گوش مي­كند. كلنل نظرات ديگري هم دارد بيشتر از آنكه چارلي تصورش را هم بكند. او براي خودشان دو بليط براي نيويورك مي­خرد و اعلام مي­كند كه براي جشن گرفتن به شهر بزرگ مي­روند. در واقع او مي­خواهد به مرد جوان در مورد زنان و اينكه آنان شگفت­انگيزترين مخلوقات حداوند هستند، آموزش دهد.

عقايد كلنل صحت سياسي ندارد. از سوي ديگر، او بيمار جنسيتي نيست و ديدگاه قديمي نيز نسبت به زنان ندارد. آميزه­اي از حسزت و رؤيا و احترام نجيب­زاده­اي است كه تمام زندگي­اش را در خدمت ارتش گذرانده و هرگز زني را به درستي نشناخته است. موهايش چه رنگي است؟ يا چشمهايش؟ و آيا برق شوق در چشمانش ديده مي­شود؟

همه اينها در وراء يك مستي جدي صورت مي­گيرد كه چارلي به آن به عنوان هشدار نگاه مي­كند. فيلم اين اشتباه را مرتكب نمي­شود كه كلنل و دانشجو را با رفاقت به هم نزديك كند. چارلي فاصله خود را حفظ مي­كند. او كمي از كلنل و آنچه قرار است براي او اتفاق بيفتد مي­ترسد.

آنها يك ليموزين اجاره مي­كنند. يك سوئيت در والدورف Waldorf مي­گيرند. صحبت مي­كنند. كلنل سخنراني مي­كند. چارلي كه به او اعتماد ندارد، مؤدبانه پاسخ مي­دهد و مراقب است. به نظر نمي­رسد كلنل متوجه شود.

آنها نوشيدني مي­نوشند. به سالن رقص هتل مي­روند، جايي كه چارلي زن جوان و زيبائي (گابريل آنوار Gabrielle Anwar) را مي­بيند و كلنل با زن صحبت مي­كند و با او مي­رقصد. او خوب مي­رقصد و خوش سر و زبان هم هست.

چيزي خيلي ملموس در وجود كلنل هست. در تمام زندگي­اش، كه محرمانه براي چارلي آن را تعريف مي­كند، رؤياي بيدار شدن در كنار يك زن خوب و زيبا را داشته است. راننده ليموزين آنها را نزد زني مي­برد. چارلي در اتومبيل منتظر مي­ماند. فيلم مي­توانست با همراهي كردن كلنل به داخل همه چيز را از بين ببرد اما بيرون همراه با چارلي مي­ماند. هنگامي كه كلنل بيرون مي­آيد جمله كوتاهي مي­گويد و از اين جمله مي­توانيم حدس بزنيم كه او به زن به عنوان سرزميني كشف نشده از همه خوبي­ها و اطمينان­بخشي­ها نگاه مي­كند، سرزميني كه هرگز در آن زندگي نكرده است.

آنها به نقطه اوج داستان مي­رسند، پاچينو و اودانل در يك توازن احساسي درگير مي­شوند. واقعاً صحنه­اي است – نتيجه حقيقي فيلم، اگرچه داستان چارلي مي­بايست پايان خود را بيابد، هنگامي كه دو مرد به دانشكده برمي­گردند. تا پايان « بوی خوش یک زن » به نتيجه معمول فيلم برخاسته از سن و فيلم دانشكده مي­رسيم . اما به ندرت با چنين هوشمندي و مهارتي مواجه مي­شويم.

جی‌کامنت فارسی
ترجمه و پشتیبانی توسط:شرکت جومی