خلاصه داستان: تیمی از دانشمندان در پی یافتن سرنخ هایی از وجود موجوداتی دیگر به سیارهای دور دست می روند...
فرخ فرمان |
کسانی که پرومتئوس رو میبینند باید تا مقدار زیادی با سینمای اسکات آشنایی داشته باشند. دیدن این فیلم بدون اطلاعات پیش نیاز در مورد مبحث ژنتیک، ارتباطات فرازمینی، بیگانگان، خداشناسی، خالق، اعتقاد و ستاره شناسی کار بیهوده ایست. با این که فکر میکنم در مورد فیلمهای تخیلی باید اطلاعات کافی به بیننده داده بشه اما به نظر میرسه که اسکات نمیتونسته در این باره بیش از چیزی که ارائه شد اطلاعات بده و در همین حد هم کافی به نظر میرسیده و البته این مسئله ایجاد کننده مشکلات بعدی هم هست.
پرومتئوس اطلاعات مختصری درباره مواردی که گفتم میدهد، در نتیجه کسی که اطلاعات بیشتری ندارد فیلم را پرت و پلا میبیند و کسی هم که اطلاعات محدودی دارد در حد سینمای تخیل با مسئله برخورد میکند.
بنابر این خیلی مشخص باید بگویم که پرومتئوس یک فیلم است با یکسری مخاطب خاص، هرچند که افراد زیادی بیننده اش باشند و بگویند فیلم خوب بوده است!
شاید بتوان گفت که این فیلم خاصترین فیلم رایدلی اسکات بوده که در برگیرنده سطح خاصی از بینندگان است، در واقع بینندگانی که دغدغه شان در زندگی خلقت انسان و ماهیت چرائی پیدایش انسان است.
پرومتئوس بیننده را درگیر داستان میکند و به همین خاطر کمتر در فیلم به مسائل فنی پرداخته میشود و حتی در ابعاد مختلف بازیگری و شخصیت پردازی شاهد پرداختهای دقیق و کیفیت بالای کارگردانی نیستیم. هرچند که اسکات همیشه در مسائل فنی سخت گیر است اما ایرادات درباره اجرای این ایده در فیلم کم نیست. با این حال با علاقه این فیلم را پیگیری کردم و موضوع آن هم به گونه ای بود که بیننده را تا به انتها جذب میکرد و در انتها هم او به انتظار قسمت بعدی میگذاشت. با این وجود باید گفت که اسکات از نظر فرم کاری شبیه به سری بیگانگان انجام داده با همان نوع ترس و همان نو جذابیت پیگیری داستان.
داستان پروتئوس از جائی شروع میشود که در سلسله مراتب فیلم سازی بیگانگان میتوان قرارش داد. در واقع داستان فیلم در جائی قبل از بیگانه 1979 قرارش دارد و البته باید گفت که این فیلم در داستان اصلی اش تا به اینجا هیچ ارتباطی با بیگانه ندارد و فلسفه وجودی آن هم مربوط به کشف خالق است و رفتار شناسی خالق متصور شده توسط کروه کاشف نه شناخت دلیل وجودی بیگانگان. اما این که پیدایش خالقی که شبیه خود ما باشد چه تبعاتی خواهد داشت مسئله ای است که در پرومتئوس به شکل پیچیده ای به آن پرداخته شده است و در نهایت هم پاسخ مشخصی از آن مستفاد نمیشود و ادامه کار به انتظار آینده ای نامشخص واگذاشته میشود.
یکی از زیباترین سکانسهای فیلم همان سکانس ابتدائی فیلم است، سکانسی که کره زمین را در زمانی نشان میدهد که هنوز خالی از سکنه است، بکر بکر و بدون هیچ نویزی. از این سکانس لذت بردم و حضور انسانی که میتوان او را پخش کننده DNA اولیه انسان در سطح زمین دانست، بس شگفت انگیز بود.
با این که به نظر میرسد که این فیلم اسکات در تضاد با نوع خداشناسی ما است، اما به نظر من اسکات تنها وسعت خداشناسی را زیاد میکند و نشان میدهد که این گستره چقدر وسیع تر از چیزی است که ما تصور میکنیم. فیلم با اعتقاد شروع میشود و به نظر من با حرکت به سمت سرچشمه به پایان میرسد، حرکتی که خود زمینه ساز برای حضور اهریمنی خبیث نیز هست.
این که آیا اسکات در این فیلم خیر و شر را در برابر هم قرار داده است، سوالی است که پاسخ آن را باید در آینده یافت. مفهوم خلقت همچنان پیچیده است، پس باید صبر کرد و تئوری کامل اسکات را در قسمت بعدی پرومتئوس دید.
به این فیلم از جمیع جهات 3 ستاره دادم.
|
سهیل امیدوار |
این فیلم رو چند وقت پیش بدون هیچ گونه پیش زمینه ای دیدم ولی مقدار کمی از فیلم که گذشت دیالوگ های بسیار بد و گاها مسخره، بازیگرهای نامناسب و کسایی که یهویی توی فیلم مهم میشن بدجوری توی ذوقم زد و تا آخر فیلم رو با دیدی کاملا منفی نگاه کردم. انتخاب بازیگرها به بدترین وجه ممکن صورت گرفته بود و ترکیب بازیگری هم بسیار بدتر و یک گروهی که انگار همشون دانشمند و پژوهشگر بودن با یه گروه اراذل و اوباش هیچ فرقی نمیکردن. چارلیز ترون تکلیفش توی فیلم مشخص نبود که چکارس و به شکل بسیار مسخره ای از داستان حذف شد، کلا بود و نبودش اصلا فرقی نمیکرد. از نظر دیالوگ و بازیگری نمره من 0 هستش. ولی برسیم به بخش داستان، داستان فیلم از آن دسته داستانهایی هستش که مورد علاقه منه و بخاطر همین داستان انتظارم از فیلم بسیار بالا رفت ولی اتفاقات تکراری، حادثه های مسخره به شدت به فیلم ضربه زد. داستان و بحثی که توی فیلم شروع کرد نمرش از نظر من 10 هست ولی کلا بعد از گذشت 15-20 دقیقه فیلم کلا نابود شد و از بین رفت. اینقدر ایراد داشت فیلمش که میتونم صدها خط درمورد ایرادهای بیشمارش بگم و واقعا از ریدلی اسکات تعجب میکنم که چطوری حاضر شده داستان به این خوبی رو با این فیلمنامه و دیالوگ های مسخره و اتفاقت خنده دار به نابودی بکشه و چنین فیلمی رو مقدمه ای برا فیلم بیگانگان بکنه. کلا در مجموع و فقط بخاطر اینکه موضوعش رو خیلی دوست دارم به فیلم نمره 5 میدم. |
سروش ممدوحی |
فیلم پرومتئوس با شروعی عالی که داشت من رو از همون اول میخکوب خودش کرد و انتظاراتم رو از فیلم به شدت بالا برد، این انتظار رو هم داشتم که انتظار من رو بالا ببره چون از تریلرهایی که از فیلم دیده بودم همچین انتظاری هم میرفت اما رفته رفته فیلم برای من به صورت وحشتناکی سقوط کرد! فیلم طی یه فرایند مسخره همین طوری جلو رفت که اصلا همچین انتظاری از این فیلم که این همه مدت منتظر دیدنش بودم رو نداشتم. فیلم با بازی های مسخره (از چارلیز ترون بعیده این فیلم رو این طور بازی کنه و اصلا تکیلفش هم در فیلم مشخص نباشه که چی به چیه) شکل گرفت گای پرسی اصلا شخصیتش برام قابل هضم نبود و اصلا قابل قبول نبود و کاراکترهای مسخره ای که همشون غول بیابونی و به نظرم دزد و قاتل بودند تا بهشون بخوره فضانورد و ...... باشن! در کنار این ها دیالوگ های مسخره که سرامدشون به دیالوگ تفنگ اینجا به چه دردی میخوره و بعد 15 دقیقه امیدوارم که از نیاوردن تفنگ به اینجا راضی شده باشی پرفسور میشه اشاره کرد یاد یه همچین دیالوگی در فیلم ارماگدون افتادم که فرمانده فضاپیما وقتی تفنگ دراورد یکی از افراد بروس ویلیس برگشت گفت اینجا این به چه دردت میخوره رو گفت که دقیقا همین دیالوگ در اینجا هم تکرار شد اما در ارماگدون جالبتر ادا شد چون کاراکترش به طنز کشید اون صحنه رو اما اینجا... در کل با یک فیلم نامه درست درمون و گذاشتن بازیگرهای خوب و حدالمقدور عوض کردن جاهای این بازیگران در همین فیلم یک فیلم دسته اول رو به نمایش بزارن تا بیننده از دیدنش لذت ببره من فیلم رو به خاطر داستانی که داشت و ای کاش بهتر میتونست اجرا کنه نمره 6 رو میدم و بدبختانه باید منتظر یه الیان دیگه هم باشیم، قسمت دوم نیز در راه است!(خسته شدیم از انواع اقسام الیان ها) |
پرنیان ابراهیمی |
مسأله خلقت یکی از موضوعاتی است که بشر همواره با آن درگیر بوده و به نظر من خواهد بود. تئوری های زیادی در این مورد وجود دارد که اسکات در این فیلم یکی از آنها را به تصویر کشیده است. به نظر من چیزی که در این فیلم باید مورد توجه قرار گیرد، تئوری مطرح شده در فیلم نیست، بلکه حرف های پنهان در فیلم هست. مسائلی که همواره برای بشر بدون جواب بودند به خوبی در فیلم مطرح شده و ذهن بیننده را به چالش می کشد: خالق ما کیست؟ هدف او از این خلقت چه بوده؟ و حتی گریزی هم به مرگ و روش جلوگیری از آن هم در فیلم زده می شود. مهمترین نکته ای که فیلم را از دید من ارزشمند می کند این نکته است که (حداقل تا اینجای کار) کارگردان چیزی را به ببیننده تحمیل نمی کند. تئوری خود را عرضه می کند و این به عهده بیننده است که به آن فکر کند و دنبال پاسخ های خود برود. دیالوگ های فیلم اگرچه کم و کوتاه است اما بسیار عمیق و تفکر بر انگیز است. به خصوص دیالوگ های بین الی و چارلی که دغدغه های سازنده را بیان می کند. بازی بازیگران فیلم هم از نظر من قابل قبول بود به خصوص بازی نائومی ریپس. صحنه های اکشن فیلم و به خصوص جلوه های ویژه فیلم خیلی خوب از کار در آمد. صحنه ای که دیوید دستگاه خالقان را روشن می کند و ناگهان همه چیز جان می گیرد و نموداری از جهان پدیدار می شود، بسیار بسیار عالی است. اوج این صحنه زمانی است که دیوید کره زمین را در دست می گیرد. در مجموع به نظر من پرومتئوس فیلمی است که حتی بیش از یک بار باید دید و در موردش فکر کرد. |
علی بیات |
رایدلی اسکات اثبات کرد که در این ژانر فیلمسازی تبهر خاصی دارد. بعد از ساخت فیلم های موفق الین در سال 1979 خود را از پروژه فیلم های بیگانه کنار کشید و تقریبا سه دهه بعد برای اینکه ثابت کند در ساخت اینگونه فیلم ها از همه برتر هست پروژه پرمتئوس را آغاز کرد و بار دیگر ثابت کرد که او هنوز هم با ایده های نو می تواند ما را به حال و هوای اینگونه از فیلم ها ببرد. فیلم بسیار خوب درست شده است و البته به نظرم گونه ای اقتباس ژانری از اثر قبلی او بیگانه هم دارد. نوع فیلمبرداری و ریتم فیلم و نوع حاملگی نومی رپیس نشون داد که رایدلی اسکات می خواهد با ساخت این فیلم به نوعی یاد فیلم قبلی را ذهن بیننده ها زنده کند. |
علی معصومی |
“There is nothing in the desert and no man needs nothing”
سینمای منطبق بر فلسفه، تفکر و منطق همیشه مورد توجه تماشاگران قرار نمی گیرد زیرا فیلم هایی که در این دسته میگنجند به دو بخش تقسیم میشوند: فیلم هایی که عمق فراوانی دارند و برای درک آنها به اطلاعاتی خاص احتیاج است، این دسته از فیلم ها مورد توجه متخصصان و علاقمندان آن زمینه ی خاص است؛ نوع دوم فیلم هایی هستند که از عمق لازم برخوردارند اما در سطح هم با ارائه داستانی درخور، تماشاگر عادی را هم با خود همراه کرده و تا حدودی مفاهیم را به آنها نیز منتقل میکند.
از این وجه، فیلم مطلوب به معنای عام آن، فیلمی است که هم در عمق و هم در سطح حرفی برای گفتن داشته باشد. فیلم باید مستقل از اطلاعات تخصصی باشد، بدین معنا که چه با اینگونه اطلاعات و چه بدون آن، تماشاگر عام را نیز با خود همراه کند. پرومتئوس جزو دسته دوم است که هم در سطح و هم در عمق حرف های بسیاری برای گفتن دارد، هر چند کلیت داستانی که اسکات آن را تعریف میکند ناب و یونیک نیست اما نوع پرداخت به آن و شیوه ای که آفرینندگان برای بیان قصهشان از آن بهره می برند، جذاب برای هر دو دسته بینندگان عادی و منتقدان است. این هنر اسکات است که فیلمی ساخته با عمقی قابل قبول، سطحی گسترده که نتیجهی آن استقبال مخاطب خاص و عام است، صرف نظر از اینکه اسکات چه مفهومی را برای انتقال به مخاطبش برگزیده. در بحث محتوا، اسکات با هوشمندی خاصی حداقل سه سطح از خالق و مخلوق را در کنار هم قرار میدهد. در این میان دیالوگ های کاراکتر دیوید دقیق، تفکر برانگیز و قابل گسترش به هر نوع رابطهی خالق و مخلوقی است. برای خالقی مانند انسان که در این داستان مخلوق موجوداتی دیگر است (که بر طبق منطق فیلم آنها نیز باید خالقی داشته باشند) دیالوگ های دیوید و نگاه او به خالق خود، تلنگری است برای انسان امروزی که در مسیر پیشرفت آنچنان سریع حرکت می کند که فراموش کرده باید اخلاقیات را نیز در پیشرفت خود دخالت داده و نگاه خود را عالیتر از شکل اخیر به محیط اطرافاش معطوف کند. پرومتئوس فیلمی یکدست است و تنها در پایان با افتی منطقی روبرو هستیم. اما چرا منطقی!؟ بنده هر قدر در مورد پایان فیلم می اندیشم به این نتیجه می رسم که اگر قرار بود پایانی بر این داستان متصور شوم، بسیار شبیه به شکل اخیر بود، پس چطور همچنان آن را افت تلقی میکنم!؟ زیرا تنها استثنائاتی در تاریخ سینما هستند که توان پایان دادن به فیلم بر خلاف فرمول های رایج را دارند، خود بنده تنها یک نفر را در تاریخ سینما سراغ دارم که همیشه نگاهی رئال و صادقانه به پایانبندی فیلماش و برخورد شجاعانه با قهرمانهایش دارد؛ من و اسکات از جسارت کافی برای این چنین پایانی برخوردار نیستیم. نکته عجیب برای بنده در این فیلم هزینه بسیار پایین برخلاف عظمتی است که در سرتاسر فضای فیلم و جلوه های ویژه اعم از cgi یا دکورهای عظیم آن وجود دارد، از این وجه پرومتئوس جزو استثنائات سالهای اخیر است که توانسته با هزینه ی ناچیز 130 میلیون دلاری دست به آفرینش فضایی خارج از زمین و با این ابعاد بزند. مهمترین وجه در فیلم اخیر رعایت تمامی المان های ساخت یک فیلم خوب است، که بهترین آن گرهگذاری های مناسب و ضعیف ترین آن شخصیت پردازی است. در بحث شخصیت پردازی تعادلی حاکم نیست، در حالی که شخصیت دیوید و الی خوب پرداخت شده اند، کاراکتر خانم ویکرز و چارلی ضعیف هستند اما باز هم قدرت شخصیت پردازی به ضعف های آن غلبه دارد و در نهایت تمامی المان ها بالاتر از متوسط قرار میگیرند. توصیه بنده برای دوستداران سینما و کسانی که بدنبال یک فیلم با ساختاری قدرتمند هستند، تا اینجای سال 2012 بدون شک، پرومتئوس رایدلی اسکات است. |
جدول ارزشگذاری فیلم پرومتئوس:
فرخ فرمان | سهیل امیدوار | سروش ممدوحی | پرنیان ابراهیمی | علی بیات | علی معصومی | ستاره نهایی | نمره نهایی (از 10) |
6.5 |
جدول راهنمای ارزشگذاری فیلم:
عالی | خیلی خوب | خوب | متوسط | ضعیف | بی ارزش |
فروش ایالات متحده | |
53 $-M | |
فروش جهانی | |
3.4 $-M | |
فروش کلی | |
56.4 $-M | |
فروش ایالات متحده | |
279 $-M | |
فروش جهانی | |
308 $-M | |
فروش کلی | |
587.8 $-M | |
فروش ایالات متحده | |
82 $-M | |
فروش جهانی | |
8.7 $-M | |
فروش کلی | |
90.8 $-M | |
فروش ایالات متحده | |
33.7 $-M | |
فروش جهانی | |
--- $-M | |
فروش کلی | |
33.7 $-M | |
فروش ایالات متحده | |
72.8 $-M | |
فروش جهانی | |
110 $-M | |
فروش کلی | |
183 $-M | |
این سایت تحت مالکیت مجموعه فرهنگی سینماسنتر میباشد و فعالیت آن مطابق قوانین میباشد، کلیه حقوق مطالب منتشر شده در این مجموعه متعلق به مجموعه فرهنگی سینماسنتر و مشمول قوانین کپی رایت و حفظ حقوق مولفین است. لذا هر گونه کپی برداری بدون قید منبع و نام نویسندگان نقض صریح قوانین کپی رایت محسوب گشته و مشمول مجازاتهای تعریف شده برای این نوع جرم می گردد. برای هر گونه برداشت از مطالب قبلا با مسئولان سایت هماهنگی حاصل نمائید.
ما 95 مهمان و بدون عضو آنلاین داریم
ترجمه و پشتیبانی توسط:شرکت جومی