ارزشگذاری سینمای جهان

از دید من رفقای خوب بهترین فیلم اسکورسیزی نیست. اما دربردارنده حقایقی است که در قطعا در تاریخ مافیا اتفاق افتاده است.
این حقایق آنقدر خوب و تاثیر گذار ارائه میشوند که بیننده را با خود همراه میسازند. 
مارتین اسکورسیزی در پرداختهای مختلف خود به بزهکاری اجتماعی این بار به سراغ مافیا آن هم از نوع ایتالیائی اش میرود. سرگذشت هنری هیل در این فیلم با آب و تابی خاص به تصویر در می آید. آب و تابی که باز هم خاص اسکوسیزی است. اما هرقدر فیلم جلوتر میرود فاصله آن از روح واقعی حقایق بیشتر میشود. چون خیلی از مواردی که به فیلم برگردان شده در واقع اتفاق نیفتاده و به صرف دراماتیزه کردن داستان ایجاد شده اند. شخصی مانند هنری هیل نه از آنها مطلع بوده و نه میتوانسته مطلع باشد. به همین دلیل در این بخشها داستان کمی دچار اغراق میشود. برخی از این اغراق گوئی ها به اغراق کردنهای خود هنری هیل نیز باز میگردد که نمیتواند ماهیت اصلی وقایع را به درستی بیان کند.

رفقای خوب به داستان زندگی سران مافیا نمیپردازد. ما در این فیلم با لایه های پائینی این سازمان روبرو هستیم که در اصطلاح درون گروهی به آنها گنگهای خیابانی و گاها هم خط آتش اطلاق میشود، افرادی که برای کمترین مبالغ در خیابان همدیگر را میکشند و برای مبالغی حتی کمتر از آن مبادرت به کشتن افراد خارج سازمان میکنند.
رفقای خوب به بیانی دوره ای از زندگی مافیائی ها میپردازد که در واقع از همین دوره نادمین در مافیا به حدی زیاد میشوند که پایه های سازمان آمریکائی مافیا را میلرزانند. اما قصد اسکورسیزی مانند همیشه تنها بیان یک داستان است و نه نتیجه گیری خاصی از ماجرا. حتی لحن فیلم در نهایت به ما نمی گوید که این نوع بزه اجتماعی بد است یا خوب!

محتوای فیلم بر اساس ماجرای واقعی و غنی بوده اما نه به این مفهوم که با فیلمنامه ای غنی روبروی هستیم. فیلم نامه در نوع خود دارای ایرادات بسیاری است که بیشتر به دلیل بزرگنمائی های خاص مارتین به وجود آمده است.
از حیث فنی این فیلم دارای امتیاز متوسطی است. به نظر من تدوین این فیلم میتوانست در کنار مدیریت بهتر مارتین اسکورسیزی فیلم را دارای ضرب آهنگ قوی تر و زمان کمتری کند که متاسفانه این اتفاق رخ نداده است.
در هر حال من این فیلم را دوست دارم اما از آنجائی که این فیلم با کازینو دارای تشابهات فراوانی هستند به جرات عرض میکنم که کازینو در برابر رفقای خوب در حد یک شاهکار است. چون رفقای خوب هم در فرم و هم در محتوا عرصه را به کازینو واگذار میکند.

رفقای خوب مارتین اسکورسیزی در صف بهترین های اسکورسیزی قرار میگیره اما نه اول صف بلکه وسط های این صف طویل فیلم های مارتی!

اسکورسیزی با بهره گیری از بازیگران خوب هالییود در آن زمان جو پشی ، رابرت دنیرو و ری لیوتا فیلمی مافیایی خاص رو تولید کرد به طوری که بارها از روی این فیلم به تقلید پرداختند که مهمترینش و تابلوترینش همان بازی معروف مافیا هستش! 
رفقای خوب در برگیرنده چند قاچاقچی است که با همدیگر همکاری میکنند این همکاری بیش از همکاری است و تبدیل به دوستی عمیقی بین آنها میشود به طوری که روند اصلی فیلم با دیالوگ جالب هیچ وقت به رفقات خیانت نکن و سعی کن دهنتو ببندی اغاز میشود و همانگونه هم در طول به پیش میرود دوستی دوستی دوستی دربرگیرنده داستان اصلی هستش !بازی بازیگرها یکی از یکی عالیتر و بازی جو پشی در این میان زبان زد همه هستش! بازی عالی پشی برای او حتی اسکار را نیز دربرداشت! فیلم واقعیت هایی را بیان میکند از مافیا و قاچاق مواد مخدر و ..... که این قاچاقچیان چگونه و چطور به آن دست میزنند!

فیلم رفقای خوب فیلم خوبی بودش ولی به نظر من اینقدر که میگفتن خوبه و امتیازی برابر 8.8 داره تو imdb خوب نبود.

بعضی جاهاش واقعا خسته کننده بود و اعصاب خورد کن بودش. هر چند اعضای یک گروه مافیایی رو به خوبی نشون داده بود کسانی که خودشون رو صاحب قدرت میدونن و برای بقیه پشیزی ارزش قائل نیستند، اگر عضو خانواده باشی قدرت داری و محافظت میشی اگه نباشی له میشی و از بین میری. این موضوع به خوبی توی فیلم نمایش داده شده بود و بیننده رو بخوبی درگیر یک خانواده مافیایی میکرد.
هر چند به نظر من زمان فیلم بیش از حد طولانی بودش و میشد در زمانی در حدود 30 تا 40 دقیقه کوتاه تر همه این اتفاقات رو نشون داد و لطمه ای هم به فیلم وارد نشه.
دیدن این فیلم برای من خاطرات خوب بازی مافیا 1 و 2 رو زنده کرد که خیلی از قسمتهای اون دو بازی از این فیلم گرفته شده بود.