Bw.59- بیوگرافی مارتین اسکورسیزی
- توضیحات
-
تاریخ ایجاد در شنبه, 13 آبان 1391 09:43
-
نوشته شده توسط سروش ممدوحی
-
بازدید: 4271
|
|
بیوگرافی مارتین اسکورسیزی |
|
|
|
 |
|
|
|
BW.59- MArtin Scorsese Biography
تاریخ تولد
17 نوامبر 1942
تاریخ مرگ
-
ملیت
آمریکایی
حرفه
کارگردان
مترجم
حانیه
(quasar) |
مارتین چارلز اسکورسیزی (متولد 17 نوامبر 1942) کارگردان، فیلم نامه نویس، تهیه کننده، بازیگر و تاریخ نگار آمریکایی است. درسال 1990 او بنیاد فیلم و در سال 2007 بنیاد جهان سینما را تأسیس کرد....
|
|
|
|
|
  |
|
|
|
Cinema Center Biography Group |
|
نام: مارتین چارلز اسکورسیزی Martin Charles Scorsese
تاریخ تولد: 17 نوامبر 1942
محل تولد: فلاشینگ کوئینز، نیویورک، ایالات متحده
شغل: کارگردان، تهیه کننده، بازیگر و فیلم نامه نویس
همسر: لاراین ماری برنان (1965 تا 1971- طلاق)، جولیا کامرون (1976 تا 1977- طلاق)، ایزابلا روزلینی (1979 تا 1982- طلاق)، باربارا دی فینا (1985 تا 1991- طلاق)، هلن موریس (1999 تاکنون)
مارتین چارلز اسکورسیزی (متولد 17 نوامبر 1942) کارگردان، فیلم نامه نویس، تهیه کننده، بازیگر و تاریخ نگار آمریکایی است. درسال 1990 او بنیاد فیلم و در سال 2007 بنیاد جهان سینما را تأسیس کرد. وی در طول دوران فعالیتش جوایزی چون اسکار، امی، گلدن گلوب، بافتا و DGA را دریافت کرده است. اسکورسیزی با ساخت فیلم هایی چون Taxi Driver، Raging Bull، Mean Street و... از کارگردانان بانفوذ سینما در طول تاریخ شناخته شده است. او در تمام کارهایش با دوست صمیمی اش رابرت دنیرو همکاری دارد و تا کنون 5 بار نامزد جایزه اسکار شده و تنها یک بار آن را برای فیلم جدا مانده دریافت کرده است.
زندگی شخصی:
مارتین اسکورسیزی در نیویورک بزرگ شد. پدر او، چارلز اسکورسیزی، (1913-1993) و مادر او، کاترین اسکورسیزی، (1912-1997) هر دو در ناحیه garment نیویورک کار می کردند. پدرش، اتو کش و مادرش خیاط و هر دو بازیگر نیز بودند. خانواده پدری او از پلیزی جنروسا واقع در ایالت پالرمو سیسیل به نیویورک مهاجرت کرده بودند و مادرش نیز، اصالتا ایتالیایی بود. به همین علت، اسکورسیزی در محیطی کاملا کاتولیک رشد کرد. او در کودکی دچار بیماری آسم بود و نمی توانست با دیگر هم سالانش بازی کند، به همین دلیل اغلب پدر و مادرش و گاهی برادر بزرگترش او به تئاتر و سینما می بردند. اسکورسیزی در دوران نوجوانی علاقه زیادی به فیلم های تاریخی- اسطوره ای پیدا کرد که نهایتا دو فیلم در این ژانر، سرزمین فرعون ها و ال سید، تأثیر عمیقی بر وی گذاشته و تفکر سینمایی او را رقم زدند. اسکورسیزی اعتراف کرده است که بدهی بزرگی به موج نو فرانسه دارد و گفته است: «همه فیلم سازانی که تا به حال کار کرده اند تأثیری از موج نو فرانسه گرفته اند، چه آن را دیده باشند چه ندیده باشند.» او همچنین کار فیلم سازانی چون ایگمار برگمن، میشل آنجلو آنتونیونی و فدریکو فلنی که تحت تأثیر این موج بوده اند را، برای نمونه ذکر کرده است. اسکورسیزی ابتدا تمایل داشت کشیش شود اما در دبیرستانش در برونکس به سینما علاقه مند شد و در کالج هنر و علوم دانشگاه NYU مشغول به تحصیل شد.
ازدواج و فرزندان:
اسکورسیزی 5 بار ازدواج کرده است. اولین همسر او لاراین ماری برنان بود. آنها یک دختر به نام کاترین دارند. پس از ماری برنان او در سال 1976 با جولیا کامرون، نویسنده، ازدواج کرد که حاصل آن دختری به نام دامیکا کامرون اسکورسیزی است که در فیلم The Age of Innocence ایفای نقش کرده است. طلاق اسکورسیزی و کامرون به خاطر اولین بازی کامرون در کمدی God’s Will بود که در آن دخترشان دامیکا نیز حضور داشت و این نقش آفرینی باعث اختلاف بین شان شده بود. دامیکا با نام خودش، دامیکا اسکورسیزی، در Cape Fear نیز ایفای نقش کرده است. اسکورسیزی با بازیگری به نام ایزابلا روزلینی در سال 1979 ازدواج کرد و در سال 1983 از او جدا شد. او سپس با باربارا دی فینا، تهیه کننده فیلم های سینمایی، در سال 1985 ازدواج کرد که این ازدواج نیز در سال 1991 منجر به طلاق شد. او از سال 1999 با هلن موریس ازدواج کرده است و تا کنون نیز با وی زندگی می کند. آنها یک دختر به نام فرانسسکا دارند.
فعالیت حرفه ای:
کار ابتدایی:
اسکورسیزی در مدرسه فیلم دانشگاه نیویورک تحصیل کرد و در آنجا فیلم های کوتاهی از قبیل "دختر زیبایی مثل تو در چنین جایی چه می کند؟" (1963) و "این فقط تو نیستی مورای" (1964) را ساخته است. مشهورترین فیلم کوتاه او کمدی The Big Shave است که در آن پیتر برناث بازی کرده است. اسکورسیزی در اولین روزهای حضورش در دانشگاه نیویورک در مناسبت های مختلف مورد توجه استاد ارمنی- آمریکایی اش، هایج پی. مانوژیان، قرار گرفت. در سال 1967 اسکورسیزی اولین فیلم بلند و سیاه سفید خود یعنی "اول زنگ می زنم" را ساخت که بعدها نام آن به "چه کسی در خانه ام را می زند؟" تغییر یافت. در این فیلم با دو دختر از هم کلاسی هایش، هاروی کتی به عنوان بازیگر و تلما شونمیکر، همکاری داشت. این فیلم زمینه ساز ساخت فیلم بعدی اسکورسیزی، خیابان اصلی، شد.
دهه 1970:
از اوایل دهه 70 اسکوسیزی با کارگردانان مؤثر و قوی آن زمان مثل فرانسیس فورد کاپولا، برایان دی پالما، جورج لوکاس و استیون اسپسلبرگ دوست شد. دی پالما، اسکورسیزی را با رابرت دنیرو آشنا کرد. در طول این مدت اسکورسیزی به عنوان دستیار کارگردان و تدوین گر در مستند Woodstock مشغول به کار بود و طی این دوران با بازیگری به نام جان کاساوتس آشنا شد که همواره در کارهایش به عنوان مشاور و راهنما از او کمک می گیرد.
Mean Street:
در سال 1972 اسکورسیزی فیلمی برای کمپانی B-Movie به تهیه کنندگی راجر کامرون ساخت. در حالی که کامرون پیش از آن به کارگردانانی چون فراسیس فورد کاپولا، جیمز کامرون و جان سایلس در طول دوران کارشان کمک کرده بود. کامرون معتقد بود اسکورسیزی به علت علاقه اش به فیلم سازی می تواند با هزینه های اندک کنار بیاید و با ساخت فیلم خیابان اصلی به کارگردانی خوب و جوان تبدیل شود. پس از اکران این فیلم کاساوتس اسکورسیزی را به ساخت فیلم ها و پرژه های شخصی اش تشویق کرد.
Taxi Driver:
"راننده تاکسی" به دنبال کابوس وحشتناک اسکورسیزی درباره مردی تنها که به دیوانگی رسیده بود، در سال 1976 ساخته شد. این فیلم باعث شد اسکورسیزی به عنوان فیلم سازی مشهور شناخته شده و با میشل چاپمن، سینماگر، آشنا شود. در "راننده تاکسی" رابرت دنیرو در نقش تراویس بیکل و جودی فاستر و هاوی کیتل بسیار درخشیدند. "راننده تاکسی" برنده جایزه Palme d’or در فستیوال کن 1976 شد و هم چنین نامزد چهار اسکار از جمله بهترین فیلم شد، اما هیچ کدام را دریافت نکرد. در همان سال به اسکورسیزی مکرارا پیشنهاد ایفای نقش در Helter Skelter به عنوان چارلز مانسون و The Big Red one می شد اما وی آنها را رد کرد. در هر حال او نقش یک گانگستر در فیلم Cannon Ball به کارگردانی Paul Bartel را پذیرفت و در آن دوره چندین پروژه کارگردانی از قبیل Hunted Summer درباره ماری شلی و فیلم دیگری با مارلون براندو درباره قتل عام هندیان را پذیرفت.
دهه 1980:
Raging Bull:
عده از زیادی از جمله خود اسکورسیزی معتقدند که رابرت دنیرو زندگی اسکورسیزی را نجات داده است و او را مجبور به ترک اعتیادش به کوکائین و ساخت فیلم "گاو خشمگین" کرده است. دنیرو گفته بود که با این وضعیت دیگر نمی تواند هیچ فیلمی بسازد و همین جمله اسکورسیزی را بر آن داشت تا تمام انرژی اش را صرف ساخت فیلمی از ندگی نامه قهرمان میان وزن بوکس، جیک لاموتا، کند. این فیلم نظر منتقدان را به خود جلب کرد و در مجله Sight & Sound بریتانیا بهترین فیلم دهه 80 نام گرفت. این فیلم نامزد 8 اسکار از جمله اسکار بهترین فیلم، بهترین بازیگر مرد (رابرت دنیرو) و بهترین کارگردانی شد. رابرت دنیرو و تلما شونمیکر اسکار بهترین بازیگر و بهترین تدوین را دریافت کردند اما جایزه بهترین کارگردانی به رابرت ردفورد برای فیلم Ordinary People رسید. فیلم نامه اصلی "گاو خشمگین" توسط پائول شرایدر و ماردیک مارتین، نویسندگان فیلم نامه "خیابان اصلی"، نوشته شده بود اما چندین بار تغییرانی در آن ایجاد شد. این فیلم بارها توسط جی کوکز که بعدها با اسکورسیزی فیلم نامه The Age Of Innocence و Gangs of New York را نوشت بازنویسی، شد و در انتها دوباره توسط اسکورسیزی و رابرت دنیرو نوشته شد. انجمن فیلم آمریکا، "گاو خشمگین" را به عنوان بهترین فیلم ورزشی جهان انتخاب کرده است.
دهه 1990:
Good Fellas:
پس از یک دهه سخت، فیلم گانگستری "رفقای خوب" ساخته شد که بهترین فیلم اسکورسیزی بعد از "گاو خشمگین" بود. در این فیلم بار دیگر دنیرو و جو پشی در کنار یکدیگر قرار گرفتند. راجر ایبرت، دوست و حامی اسکورسیزی، "رفقای خوب" را بهترین فیلم تبهکاری نامید و این فیلم را در لیست برترین فیلم های خود در سال 1990 قرار داد. "رفقای خوب" نامزد 6 جایزه اسکار بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و... شد. اسکورسیزی با این فیلم سومین نامزدی اسکار خود را به عنوان بهترین کارگردان دریافت کرد اما این بار هم برنده آن نشد. جو پشی به خاطر ایفای نقش در این فیلم برنده جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. اسکورسیزی با رفقای خوب نامزد و برنده جوایز متعددی از جمله 5 جایزه بافتا و یک شیر نقره ای شد. "رفقای خوب" بهترین فیلم تبهکاری جهان بعد از "پدر خوانده" نام گرفت و در رتبه 94 لیست "100 فیلم... 100سال..." انجمن فیلم آمریکا قرار گرفت.
Cape Fear:
"تنگه وحشت" در سال 1991 ساخته شد. این فیلم باز سازی فیلمی با همین نام ساخته شده در سال 1962 و هفتمین همکاری اسکورسیزی و دنیرو بود. تریلر تحت تأثیر فیلم های آلفرد هیچکاک و فیلم "شب شکارچی" چارلز لاتون بود. "تنگه وحشت" نظرات متفاوتی از جانب منتقدان دریافت کرد اما در اکثر آنها به خاطر نشان دادن تصاویر خود آزارانه تقبیح شد. با این همه موضوع خشونت بار این فیلم به اسکور سیزی اجازه داد تا حقه ها و فیلم برداری متفاوت و عجیبی را تجربه کند. این فیلم نامزدی دو جایزه اسکار را دریافت کرد و با فروش 8 میلیون دلار تنها در آمریکا، پر فروش ترین فیلم اسکور سیزی پیش ازAviator و Departed نام گرفت.
Casino:
فیلم پر خرج "کازینو" در سال 1995 ساخته شد. داستان این فیلم مثل The Age of Innocence درباره مردی بود که اتفاقات پیش بینی نشده، زندگی اش را به هم می ریزد. کازینو نظرات متفاوتی از جانب منتقدان دریافت کرد که در اکثر آنها به خاطر شباهت زیادش به رفقای خوب و خشونت بیش از حدش، مورد نقد قرار گرفته بود. نکته مثبت کازینو حضور فوق العاده رابرت دنیرو و جو پشی بود که پشی باز هم نقش یک بیمار روانی پرخاشگر را بر عهده داشت. شارون استون نیز به خاطر ایفای نقشش در این فیلم نامزد بهترین بازیگر زن اسکار شد.
دهه 2000:
No Direction Home:
No Direction Home فیلمی مستند به کارگردانی اسکورسیزی است که زندگی باب دایلان و تأثیر او بر موسیقی و فرهنگ عمومی مردم آمریکا در قرن بیستم را به نمایش می کشد. این فیلم تمام فعالیت های حرفه ای دایلان را نمایش نمی دهد بلکه بیشتر روی شروع کار او و به شهرت رسیدنش در دهه 60 میلادی تمرکز دارد.No Direction Home برای اولین بار در تلویزیون آمریکا (شبکه PBS) و بریتانیا (شبکه BBC TWO) در تاریخ 26 و 27 سپتامبر 2005 به نمایش در آمد و نسخه DVD آن نیز در همان ماه پخش شد. این فیلم برنده یک جایزه Peabody برای بهترین تدوین و نامزد جایزه امی شد.
The Departed:
اسکورسیزی با ساخت فیلم "جدا مانده" به ژانر جنایی بازگشت. "جدا مانده" بر اساس درام هنگ کنگیInfernal Affairs با بازی مت دیمون اولین همکاری اسکورسیزی با جک نیکلسون و مارتین شین بود. بر اساس نظر منتقدان "جدا مانده" بهترین فیلم اسکورسیزی بعد از Goodfellas (ساخته شده در دهه 90) اعلام شد و هنوز هم گروهی آن را هم رده با دو فیلم دیگر او، راننده تاکسی و گاو خشمگین، می دانند. طبق گزارش های به دست آمده از گیشه ها، "جدا مانده" با فروشی معادل 129402536 دلار پرفروش ترین فیلم اسکورسیزی تا سال 2010 (Shutter Island) بود. اسکورسیزی با کارگردانی این فیلم جوایز بسیاری از قبیل گلدن گلوب، جایزه منتخب منتقدان آکادمی فیلم آمریکا و اسکار را برای بهترین کارگردانی دریافت کرد. اسکورسیزی در زمان دریافت اسکار گفت: «لطفا این جایزه را دو تا در نظر بگیرید!!» این جایزه از دست دوستان قدیمی و همکارانش، استیون اسپیلبرگ، فرانسیس فورد کاپولا و جورج لوکاس، به او اهدا شد. "جدا مانده" هم چنین 3 اسکار دیگر برای بهترین فیلم برداری، بهترین فیلم نامه اقتباسی و بهترین تدوین از تدوین گر قدیمی فیلم های اسکورسیزی، تلما شونمیکر، دریافت کرد.
Shine a Light:
"درخشش یک نور" فیلمی موزیکال درباره گروه راک اند رول Rolling Stone است که در 29 اکتبر و 1 نوامبر 2006 در تئاتر Beacon در شهر نیویورک برگزار شد. این فیلم در ابتدا قرار بود 21 سپتامبر 2007 اکران شود اما تا آپریل 2008 اکران نشد. "درخشش یک نور" در پنجاه و هشتمین فستیوال فیلم برلین در تاریخ 7 فوریه 2008 شرکت کرد.
دهه 2010:
Shutter Island:
در تاریخ 22 اکتبر 2007 Daily Variety گزارشی مبنی بر همکاری دوباره اسکورسیزی با لئوناردو دی کاپریو منتشر کرد. فیلم برداری پروژه Shutter Island با حضور دی کاپریو بر اساس رمانی با همین نام نوشته دنیس لهین در مارچ 2008 در ایالت ماساچوست آغاز شد. در دسامبر 2007 بازیگرانی چون مارک رافائلو، مکس وان سیدو، بن کینگسلی و میشل ویلیامز به این پروژه پیوستند و اولین حضورشان در کنار یکدیگر در فیلمی از اسکورسیزی را رقم زدند. Shutter Island در تاریخ 19 فوریه 2010 اکران و 20 می 2010 پرفروش ترین فیلم اسکورسیزی نام گرفت.
George Harrison: Living in the Material World:
اسکورسیزی فیلم مستندی 3 ساعت و نیمه بر اساس زندگی یکی از اعضای گروه Beatles، جورج هاریسون، ساخت که 5 و 6 اکتبر 2011 در شبکه HBO ایالات متحده در دو قسمت پخش شد.
Hugo:
"هوگو" یک فیلم درام 3D براساس رمان "اختراع هوگو کابرت" نوشته برایان سلزنیک است که در آن ستاره هایی چون آسا باترفیلد، شلو گریس مورتز، بن کینگسلی، ساشا بارول کوهن، ری ونیستون، امیلی مورتایمر و جودی لاو ایفای نقش کرده اند. این فیلم نقد های مثبتی از سوی منتقدان دریافت کرده و سومین گلدن گلوب اسکورسیزی برای بهترین کارگردانی را به همراه داشته و هم چنین نامزد جایزه اسکار شده است.
پروژه های آتی:
اسکورسیزی اعلام کرده که احتمالا چند پروژه جدید پیش رو دارد. مستندی درباره هنر با بازی ملیندا کامبرپورتر نزدیک به اتمام بود که با مرگ ناگهانی کامبرپورتر به علت سرطان نیمه تمام ماند. پس از اکران جدیدترین فیلم اسکورسیزی، هوگو، وی خبر فیلم برداری بازساختی از رمان "سکوت" اثر شوساکو اندو را منتشر کرد. این فیلم درامی درباره سفرهای دریایی دو کشیش کاتولیک پرتقالی در ژاپن و در قرن 17 میلادی است؛ همچنین اسکورسیزی گزارش کرد که برنامه طولانی مدتی برای فیلم زندگی نامه فرانک سیناترا به نویسندگی فیل آدلن رابینسون و فیلم دیگری به نام "ایرلندی" با بازی رابرت دنیرو، جو پشی و آل پاچینو را در نظر دارد و نیز اعلام شده است که اسکورسیزی قصد بازسازی یک فیلم نروژی بر اساس رمان "مرد برفی" نوشته Jo Nesbø را دارد.
همکاری با رابرت دنیرو:
اسکورسیزی بارها با رابرت دنیرو همکاری داشته و در مجموع دنیرو 8 بار در فیلم های اسکورسیزی ایفای نقش کرده است. پس از آشنایی اولیه آن ها در اوایل دهه 1970، اسکورسیزی نقشی در فیلم خود، خیابان اصلی، به دنیرو داد. 3 سال بعد دنیرو در "راننده تاکسی" بازی کرد و این بار نقش اصلی فیلم را برعهده داشت. دنیرو در سال 1977 دوباره به اسکورسیزی پیوست و در فیلم نا موفق "نیویورک، نیویورک" ایفای نقش کرد. با این همه این دو همکاری خود را تا دهه 80 ادامه دادند و در این دهه دو فیلم "گاو خشمگین" و "پادشاه کمدی" را در کنار یکدیگر ساختند که بسیار موفق بود. در دهه 90 نیز دنیرو در 3 فیلم رفقای خوب، تنگه وحشت و کازینو ی اسکورسیزی حضور داشت و همچنین قرار است در پروژه فیلم "ایرلندی" بر اساس کتاب "I Heard You Paint House" همکاری داشته باشند که البته هنوز زمان قطعی آن مشخص نیست.
فیلموگرافی:
|
جوایز |
نوع فعالیت |
نام فیلم |
سال |
|
|
کارگردان و نویسنده |
Who's That Knocking at My Door |
1968 |
|
|
کارگردان |
Boxcar Bertha |
1972 |
|
نامزد جایزه انجمن نویسندگان آمریکا، بهترین فیلم نامه غیر اقتباسی |
گارگردان، نویسنده و تهیه کننده |
Mean Streets |
1973 |
نامزد جایزه بافتا، بهترین کارگردانی
نامزد جایزه نخل طلایی |
کارگردان |
Alice Doesn't Live Here Anymore |
1974 |
نامزد جایزه بهترین کارگردانی بافتا
نامزد جایزه بهترین کارگردانی انجمن کارگردانان آمریکا
برنده جایزه بهترین فیلم خارجی Blue Ribbon و Hochi Film و Kinema Junpo
برنده جایزه نخل طلایی
برنده جایزه انجمن فیلم ملی برای بهترین کارگردانی |
کارگردان |
Taxi Driver |
1976 |
|
|
کارگردان |
New York, New York |
1977 |
نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردان
نامزد جایزه بهترین کارگردان انجمن کارگردانان آمریکا
نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین کارگردان
برنده جایزه بهترین کارگردان انجمن ملی منتقدین
برنده جایزه بهترین فیلم خارجی خانه سینمای آلمان |
کارگردان و نویسنده |
Raging Bull |
1980 |
نامزد جایزه بهترین کارگردانی بافتا
نامزد جایزه نخل طلایی |
کارگردان |
The King of Comedy |
1983 |
نامزد جایزه نخل طلایی
نامزد جایزه بهترین فیلم خارجی سزار
برنده جایزه بهترین کارگردانی فستیوال کن |
کارگردان |
After Hours |
1985 |
|
|
کارگردان |
The Color of Money |
1986 |
نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردان
نامزد جایزه شیر طلایی |
کارگردان و نویسنده |
The Last Temptation of Christ |
1988 |
نامزد جوایز اسکار بهترین فیلم،بهترین کارگردان و بهترین نویسنده
نامزد جوایز گلدن گلوب بهترین کارگردان و بهترین فیلم نامه
نامزد جایزه بهترین فیلم خارجی سزار
نامزد جایزه بهترین کارگردانی انجمن کارگردانان آمریکا.
برنده جوایز بافتا برای بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین فیلم نامه
برنده جوایز بهترین کارگردان و بهترین فیلم انجمن منتقدین بوستون
برنده جوایز بهترین کارگردان و بهترین فیلم نامه انجمن منتقدین شیکاگو
برنده جوایز بهترین کارگردانی و بهترین فیلم انجمن منتقدین کانزاس
برنده جایزه بهترین کارگردان انجمن منتقدین لس آنجلس
برنده جایزه بهترین کارگردانی انجمن ملی منتقدین و انجمن منتقدین نیویورک |
کارگردان،تهیه کننده و نویسنده |
Goodfellas |
1990 |
نامزد جایزه خرس طلایی چهل و دومین فستیوال فیلم برلین
نامزد جایزه بهترین کارگردان انجمن منتقدین شیکاگو |
کارگردان |
Cape Fear |
1991 |
|
برنده جایزهIndependent Spirit برای بهترین فیلم |
تهیه کننده |
The Grifters |
1991 |
نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم نامه نویس
نامزد جایزه بهترین کارگردان انجمن کارگردانان آمریکا
نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین کارگردان
برنده جایزه بهترین فیلم خارجیFotogramas de Plata
برنده جایزه بهترین فیلم غیر اروپایی Bodil |
کارگردان و نویسنده |
The Age of Innocence |
1993 |
نامزد جایزه بهترین کارگردان انجمن منتقدین شیکاگو
نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین کارگردان |
کارگردان و نویسنده |
Casino |
1995 |
|
نامزد جایزه بهترین فیلم خارجی از انجمن فیلم استرالیا |
کارگردان |
Kundun |
1997 |
|
|
کارگردان |
Bringing Out the Dead |
1999 |
نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردان
نامزد جایزه بافتا بهترین کارگردانی
نامزد جایزه بهترین کارگردان سزار
نامزد جایزه بهترین کارگردان انجمن های منتقدین شیکاگو و فلوریدا
نامزد جایزه بهترین کارگردان انجمن ملی کارگردانان آمریکا
برنده جایزه گلدن گلوب بهترین کارگردان
برنده جایزه بهترین کارگردان انجمن فیلم آنلاین ایتالیا |
کارگردان |
Gangs of New York |
2002 |
نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردان
نامزد جایزه بهترین کارگردان انجمن ملی کارگردانان آمریکا
نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین کارگردان
نامزد جایزه بافتا بهترین کارگردانی
نامزد جایزه بهترین کارگردان انجمن منتقدین فیلم شیکاگو
برنده جایزه بهترین فیلم بافتا
برنده جایزه بهترین کارگردان از انجمن های منتقدین لندن، لس آنجلس، لاس وگاس، کنزاس و فونیکس |
کارگردان |
The Aviator |
2004 |
نامزد جایزه بافتا بهترین کارگردانی
نامزد جایزه بهترین فیلم خارجی David di Donatello
نامزد جایزه بهترین کارگردان Empire
نامزد جایزه بهترین فیلم Gotham
نامزد جایزه بهترین کارگردان Satellite
برنده جوایز بهترین کارگردان اسکار و انجمن های منتقدین بوستون، شیکاگو، فوریدا، گلدن گلوب، لاس وگاس، لندن و نیویورک |
کارگردان |
The Departed |
2006 |
نامزد جایزه بهترین کارگردان و بهترین فیلم ترسناک Saturn
نامزد جایزه بهترین فیلم و بهترین کارگردان انجمن فیلم آنلاین ایتالیا |
کارگردان و تهیه کننده |
Shutter Island |
2010 |
نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردان
نامزد جایزه Saturn و Satellite بهترین فیلم و بهترین کارگردان
نامزد جایزه بهترین فیلم از انجمن های منتقدین نیویورک، لس آنجلس، بوستون، واشنگتن، شیکاگو، سن دیگو، فونیکس و لاس وگاس
نامزد جایزه بهترین کارگردان از انجمن های منتقدین شیکاگو، نیویورک، سن دیگو، فونیکس و نجمن ملی فیلم آمریکا
برنده جایزه گلدن گلوب بهترین کارگردان
برنده جایزه بهترین کارگردان از انجمن های فیلم بوستون، واشنگتن، فلوریدا، تگزاس و Southeastern
برنده جوایز بهترین فیلم و بهترین کارگردان National Board of Review |
کارگردان و تهیه کننده |
Hugo |
2011 |
|
|
کارگردان |
The Wolf of Wall Street |
2013 |
ارسال نظر
ترجمه و پشتیبانی توسط:شرکت جومی