بیوگرافی داستین هافمن
	BW.83- Dustin Hoffman Biography تاریخ تولد 8 آگوست 1937 تاریخ مرگ - ملیت لس آنجلس ، آمریکا حرفه بازیگر مترجم امیرحسین (BackstreetBoys) داستین لی هافمن، متولد 8 آگوست 1937، از سال 1960 ید طولایی در تئاتر، تلویزیون و سینما دارد. وی برای نقش­هایش در قالب کاراکترهایی نه قهرمانانه، بلکه آسیب­پذیر معروف است. هافمن که دومین پسر لیلیان و هری هافمن است، در لس آنجلس به دنیا آمده است. پدر داستین، قبل از اینکه به عنوان فروشنده مبل و اثاثیه مشغول به کار شود، در کمپانی "کلمبیا پیکچرز"، دکوراتور صحنه فیلمبرداری بود. نام داستین از نام بازیگر فیلم­های صامت، "داستین
	Cinema Center Biography Group

 

  

نام : داستین لی هافمن
متولد : 8 آگوست 1937 -  لس آنجلس
شغل : بازیگر


بیوگرافی مختصر:
داستین لی هافمن، متولد 8 آگوست 1937، از سال 1960 ید طولایی در تئاتر، تلویزیون و سینما دارد. وی برای نقش­هایش در قالب کاراکترهایی نه قهرمانانه، بلکه آسیب­پذیر معروف است.
هافمن که دومین پسر لیلیان و هری هافمن است، در لس آنجلس به دنیا آمده است. پدر داستین، قبل از اینکه به عنوان فروشنده مبل و اثاثیه مشغول به کار شود، در کمپانی "کلمبیا پیکچرز"، دکوراتور صحنه فیلمبرداری بود. نام داستین از نام بازیگر فیلم­های صامت، "داستین فارنوم" گرفته شده. برادر بزرگتر وی، رونالد، وکیل و اقتصاددان است. داستین یهودی است و از یک خانواده اشکنازی (اشکنازی به یهودیان آلمانی، یا یهودیانی که نسل آنها آلمانی باشد گفته می­شود) مهاجر از کیو (اوکراین) و آیای -Iaşi-رومانی. اما با این وجود نه تحت عقاید شدید یهودی، بلکه به طور عادی رشد کرد. در سال 1955 از دبیرستان لس آنجلس فارغ­التحصیل شد و به کالج سانتا مونیکا رفت تا پزشکی بخواند، اما یک سال بعد کالج را رها کرد تا به خانه بازیگری پاسادنا Pasadena Playhouse، (محل تشکیل تئاترهای تاریخی در پاسادنای کالیفرنیا) بپیوندد.
هافمن، برای اولین بار با بازی در تئاتر "Eh? (هان؟)" نظرها را به خود جلب کرد که برای همین تئاتر، جایزه جشنواره Theatre World و Drama Desk را از آن خود کرد. به دنبال این جریان، وی در سال 1967 با بازی در نقش بنجامین برداک در فیلم "The Graduate (فارغ التحصیل شدن)" ، گام بزرگی در حرفه خود برداشت. از آن به بعد فعالیت­هایش به حوزه سینما محدود شد، گرچه به تعداد انگشت شمار در تلویزیون و تئاتر حضور پیدا می­کرد. از بهترین فیلم­های او می­توان به " Midnight Cowboy (گاوچران نیمه شب)" ، " Little Big Man (مردِ بزرگِ کوچک)" ، " Straw Dogs (سگ­های کاهی)" ، " Papillon (پاپیلون)" ، "Lenny (لنی)" ، " Marathon Man (دونده ماراتون)" ، " All the President's Men (تمام مردان رئیس جمهور)" ، " Kramer vs. Kramer (کارمر در برابر کارمر)" ، " Tootsie (توتسی)" ، "Rain Man (مرد بارانی)" ، "Hook (هوک)" ، "Wag the Dog (سگ را بجنبان)" اشاره کرد.
هافمن در مدت بازیگری خود 2 جایزه اسکار برای بازی در فیلم­های " کارمر در برابر کارمر" و "مرد بارانی"، پنج جایزه گلدن گلوب، چهار جایزه BAFTA، سه جایزه دراما دسک، یک جایزه از جشنواره جنی و یک جایزه از جشنواره امی را از آن خود کرده است.
داستین، جایزه AFI Life Achievementرا که جایزه­ای است که از طرف مؤسسه فیلم آمریکا به فردی داده می­شود که در طول دوران زندگی خود از طریق سینما و تلویزیون به غنی کردن و توسعه فرهنگ آمریکا پرداخته باشد، در سال 1999 و جایزهKennedy Center Honors ، جایزه­ای مشابه جایزه قبلی، را در سال 2012 دریافت کرد.

زندگی حرفه­ای:
هافمن حرفه بازیگری را در خانه بازیگری پاسادنا در کنار جین هکمن (برنده جایزه اسکار برای فیلم­های "نابخشوده، ساخته سال 1992" و "ارتباط فرانسوی، ساخته سال 1971") شروع کرد.
پس از دوسال در "پاسادنا"، هکمن به نیویورک سیتی رفت و هافمن نیز پس از مدتی نه چندان زیاد همین کار را انجام داد. در این دوره زمانی یک نقش در کاری تلویزیونی برایش پیدا شد، اما وی، به دلیل مسائل مالی، برای مدتی کوتاه بازیگری را رها کرد و به تدریس مشغول شد. علاوه بر این، هافمن گه گاهی در تبلیغلات تلویزیونی هم بازی می­کرد.
در سال 1960، هافمن در یک تئاتر "آف-برادوی Off-Broadway" که نوعی تئاتر حرفه­ای در نیویورک است، حضور پیدا کرد و به دنبال آن در سال 1961 در تئاتری دیگر نقش مکملی (بدون دیالوگ) را پذیرفت. پس از آن هافمن در "استودیوی بازیگران" (سازمانی است برای بازیگران حرفه ای و کارگردانان تئاتر) مشغول به تحصیل و تبدیل به ازیگری حرفه ای شد. سیدنی دبلیو.پینک، تهیه کننده و پیشگام در صنعت فیلم­های سه بعدی، وی را در یکی از تئاترهایش کشف کرد و او را در فیلم "میلیون­های مادیگان (Madigan's Millions)" شرکت داد. اولین موفقیت مهم وی در فیلم "هان؟" اثری از هنری لیوینگز بود که اولین نمایش آن در آمریکا، در 16 اکتبر 1966، در تئاتری به نام "دایره­ای در مربع" (تئاتری در مرکز منهتن) به روی پرده رفت. در اوایل و اواسط دهه 1960، داستین در تلویزیون و سینما حضوری پررنگ داشت. از جمله آثار وی در آن زمان می­توان به "شهر لخت ( Naked City)"، "مدافعان (The Defenders)" و "راهروی شهرت هالمارک (برنامه تلویزیونی ادبی)" اشاره کرد.
هافمن اولین فیلم تئاتری خود را با نام "ببر وارد می­شود (The Tiger Makes Out)" در سال 1967 ساخت که در آن در کنار الی والاک ایفای نقش کرد. درست بعد از فیلمبرداری "ببر وارد می شود"، هافمن به سمت شهر فارگو در جنوب داکوتا پرواز کرد تا کاری از ویلیام سارویان، به نام "زمان زندگی تو (The Time of Your Life)" را کارگردانی کند. کاری که برای موسسه تئاتر اما هربتز ساخته شد.

فیلم شناسی :
در سال 1967، کارگردان مایک نیکولز اولین نقش اصلی هافمن را در فیلم "فارغ­التحصیل شدن" به وی داد که برای همین نقش نیز، هافمن نامزدی جایزه اسکار را به دست آورد. داستین در این فیلم نقش بنجامین برداک را بازی کرد. بنجامین پس از فارغ­التحصیل شدن از کالج، نزد پدر و مادر ثروتمند خود در کالیفرنیا بازمی­گردد و نمی­داند که با زندگی خود چه کند. او اغفال می­شود تا با خانوم رابینسون، زنی معتاد و روان پریش که همسر شریک کاری پدرش است، رابطه­ای نامشروع برقرار کند.
"فارغ­التحصیل شدن" موفقیت مالی بسیار خوبی را برای شرکت امبِسی پیکچرز به ارمغان آورد و همین­طور هافمن را به ستاره­ای جدید مبدل کرد. مجله تایمز هافمن را سمبل جوانی خطاب کرده بود که نماینده «نسلی جدید از بازیگران مرد است.»
راب نیکسون، منتقد شبکه کابلی "ترنر کلاسیک موویز (Turner Classic Movies)"، گفته بود که «هافمن نماینده نسل جدیدی از بازیگران مرد است.» همچنین وی اضافه کرده بود که «هافمن مدل بازیگری هنرپیشگان قدیمی را عوض کرده و در نقش­های آنها اشتیاق و صفا و خلوص تازه­ای وارد کرده است تا بیشتر در عمق پیچیدگی آنها نفوذ کنند. نه تنها کاراکترهای خوب، بلکه کاراکترهای بد و منفی.»
در دسامبر 1968، هافمن به تئاتر بازگشت تا در تئاتر موری اسکسگال و جان سباستین، به نام جیمی شاین بازی کند. برای بازی بی­نظیر خود در این تئاتر، جایزه جشنواره دراما دسک را از آن خود کرد. تنها چند هفته بعد از اتمام این تئاتر، یکی دیگر از فیلم­های اصلی هافمن، "گاوچران نیمه شب"، در تاریخ 25 مه 1969، در سرتاسر ایالات متحده به نمایش در آمد. برای بازی در نقش راستو ریزو در این فیلم، هافمن دومین نامزدی خود را در جشنواره اسکار بدست آورد. این موفقیت با بازی وی در فیلم "مردِ بزرگِ کوچک"، ساخته سال 1970، دنبال شد که کاراکتر داستین، جک کِرَب، از یک نوجوان به یک پیرمرد 121 ساله تبدیل می­شود. این فیلم توسط منتقدین تحسین شد، اما به جز یک نامزدی نقش مکمل مرد برای رئیس دن جورج (Chief Dan George)در جشنواره دیگری شرکت داده نشد.
هافمن به حضور در فیلم­های بزرگی ادامه داد که از جمله آنها می­توان به "هری کلرمن کیست و چرا دارد آن حرف­های زشت را درباره من می­زند؟ (Who Is Harry Kellerman and Why Is He Saying Those Terrible Things About Me?)" ساخته سال 1971، " سگ­های کاهی" ساخته سال 1971، "پاپیلون" ساخته سال 1973 و همچنین "لنی" ساخته سال 1974 اشاره کرد که برای فیلم "لنی" سومین نامزدی خود را برای بهترین بازیگر نقش اول مرد بعد از هفت سال کسب کرد.
حدود دو سال پس از رسوایی "دروازه آب" (Watergate scandal، رسوایی­ای که در دهه 70 در ایالات متحده اتفاق افتاد)، هافمن و رابرت ردفورد در فیلم "مردان رئیس جمهور"، به ترتیب در نقش­های کارل بنشتاین و باب وودوارد، در سال 1976 حضور پیدا کردند. داستین در همان سال در فیلم "دونده ماراتون"، در مقابل لارنس اولیویر و روی اسکیدر بازی کرد. فیلمی که بر اساس رمانی از ویلیام گلدمن با همین نام ساخته شد. فیلم­های بعدی هافمن موفقیت کمتری را نسبت به فیلم­های قبلی­اش کسب کردند. قرار بود که داستین فیلم "زمان مشخص (Straight Time)"، ساخته سال 1978، را کارگردانی کند که نپذیرفت، اما در نقش یک دزد در فیلم ایفای نقش کرد. فیلم بعدی وی، فیلمی به کارگردانی مایکل اَپتِد، "آگاتا (Agatha)" بود که در آن ونسا ردگریو هم بازی کرده بود.
در سال 1979، هافمن در فیلم رابرت بنتون، " کارمر در برابر کارمر حضور یافت. کاراکتر وی در فیلم، تد کارمر بود که به کارش معتاد شده بود و همسرش (با بازی مریل استریپ) او را ترک و تد پسرشان را به تنهایی بزرگ می­کند. هافمن با این فیلم، اولین جایزه اسکار خود را به خانه برد. همچنین رابرت بنتون و مریل استریپ نیز به ترتیب جوایز بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از آن خود کردند.

در فیلم "توتسی"، ساخته سال 1982، هافمن بازیگری مایکل دورسی را به تصویر می­کشد که لباس زنانه می­پوشد تا در یک برنامه تلویزیونی نقشی را ایفا کند. بازیگر دیگر این فیلم، جسیکا لنگ است. این فیلم در 10 رشته نامزد جایزه اسکار شد که پنجمین نامزدی هافمن را برایش رقم زد.
در سال 1984 در نقش ویلی لومن، در تئاتری به نام "مرگ فروشنده" ظاهر شد که در واقع تجدید نسخه اولیه آن در سال 1949 بود. این نقشی بود که داستین، آن را در یک فیلم تلویزیونی نیز با همین نام بازی کرده بود که برای آن جایزه جشنواره امی را در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، در فیلم تلویزیونی یا مینی سریال در سال 1985 برد. همینطور در همین رشته جایزه گلدن گلوب همان سال را نیز کسب کرد.
بزرگترین شکست هافمن در فیلم "آیشتر (Ishtar)" بود که همراه با وارن بیتی در آن بازی کرده بود. این فیلم به مشکلات تولیدی شدیدی برخورد که پس از اکران آن نظر منفی منتقدین را در بر داشت، هرچند که هافمن و بیتی قسمت آخر فیلم را پسندیده بودند و از فیلم دفاع کردند. جیمز هوس که بعدها خواننده موسیقی سبک کانتری شد، در این فیلم مربی صدای هافمن بود.
در فیلم "مرد بارانی" به کارگردانی بری لوینسون، ساخته سال 1988، هافمن به همراه تام کروز ظاهر شد. لوینسون، هافمن و کروز مدت دو سال بر روی این فیلم کار کردند که بازی هافمن در این فیلم، دومین جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد. هنگام گرفتن جایزه­اش، هافمن به نامزدهای رقیب خودش گفت که عیبی ندارد که آنها به وی رأی ندادند چون «من هم به شما رأی ندادم». بعد از پروژه "مرد بارانی" هافمن به همراه شان کانری و متیو برودریک در فیلم "کار خانوادگی" حضور پیدا کرد. فیلم هم از جهت جلب نظر منتقدین ضعیف عمل کرد و هم از لحاظ مالی در باکس آفیس. در سال 1991، هافمن دوبله کارتون "سیمپسون ها" را، در قسمت جایگزین لیسا به عهده گرفت که به جای آقای معلم برگستروم حرف می­زد.
در طول دهه 1990، هافمن در فیلم­های بزرگی همچون "دیک تریسی (Dick Tracy )" ساخته سال 1990، "قهرمان (Hero)" ساخته سال 1992 و "بیلی بَثگِیت (Billy Bathgate)" ساخته سال 1991 که نیکول کیدمن نیز در آن بازی کرده بود و نامزد جایزه گلدن گلوب هم شده بود، ایفای نقش کرد. اوهمچنین در فیلم "هوک (Hook)"، ساخته استیون اسپیلبرگ در سال 1991، نیز در نقش کاپیتان هوک ظاهر شد که نامزدی جایزه گلدن گلوب را نیز به­دست آورد. در این فیلم لباس داستین آنقدر سنگین بود که مجبور بود زیر آن لباس بادی (لباسی که در آن هوا وجود دارد) بپوشد تا از وزن آن کم کند. داستین نقش اصلی فیلم "فاجعه (Outbreak)" ساخته سال 1995 را نیز بازی کرد. هم­بازی­های او در این فیلم رنه روسو، کوین اسپیسی، مورگان فریمن، کوبا گودینگ جی آر. و دونالد ساترلند بودند. پس از آن هافمن در سال 1996، فیلمی در ژانر هیجانی-درام، به نام "خواب روندگان (Sleepers)" به همراه برد پیت، جیسون پاتریک و کوین بیکون بازی کرد.
در اواسط دهه 1990، هافمن در "بوفالوی آمرکیایی (American Buffalo)"، فیلمی به کارگردانی دیوید مَمِت، ساخته سال 1996، بازی کرد. داستین در فیلم "شهر دیوانه (Mad City)" در مقابل جان تراولتا بازی کرد. وی هفتمین نامزدی اسکار خود را برای فیلم "سگ را بجنبان" به­دست آورد که در فیلم همراه با رابرت دنیرو و دنیس لیری هم­بازی شد. بعد از آن در فیلم اقتباسی بری لوینسون با نام "آسمان (Sphere)"، ساخته سال 1998، در مقابل شارون استون، ساموئل ال.جکسون، پیتر کویوت، کویین لتیفا و لیو اسکریبر بازی کرد. فیلم بعدی وی در سال 2002 بود. در این سال هافمن در فیلم "مسافتی به اندازه نور ماه (Moonlight Mile)" به همراه جیک جیلنهال بازی کرد که به دنبال آن، در فیلم "اعتماد به نفس (Confidence)"، ساخته سال 2003، در مقابل ادوارد برنز، اندی گارسیا و ریچل ویسز بازی کرد. هافمن در سال 2003 بالاخره این فرصت را پیدا کرد تا دوباره در کنار جین هکمن قرار گیرد. این بار، این دو در فیلمی اقتباسی از رمان پر فروش جان گریشام به نام "هیئت منصفه فراری (Runaway Jury)"، به کارگردانی گری فلدر با یکدیگر بازی کردند.
داستین در فیلم "یافتن ناکجا آباد"، ساخته سال 2004، به کارگردانی مارک فورستر حضور پیدا کرد. در این فیلم جانی دپ و کیت وینسلت نیز در کنار وی ایفای نقش کردند.
هفت سال پس از نامزدی اسکار برای فیلم "سگ را بجنبان"، داستین دومین فرصت خود را برای بازی در کنار رابرت دنیرو به­دست آورد. این فیلم، دنباله فیلم "ملاقات با والدین"، ساخته سال 2000، بود که برای هافمن جایزه بهترین بازی در فیلم کمدی سال 2005 جشنواره فیلم MTVرا به ارمغان آورد. سال 2005، وی دوبله فیلم "گورخرهای مسابقه­ای(Racing Stripes)" را قبول کرد و در فیلم "شهر گمشده(The Lost City)" به کارگردانی اندی گارسیا و در فصل پنجم سریال "اشتیاقت رو کنترل کن(Curb Your Enthusiasm)"، محصول شبکه HBO بازی کرد.
سال 2006، در فیلم­های "عجیبتر از تخیل (Stranger than Fiction)" به کارگردانی مارک فورستر، "عطر:داستان یک قاتل(Perfume: The Story of a Murderer)" به کارگردانی تام تیکور، و همچنین در فیلم کمدی "تعطیلات (The Holiday)" به کارگردانی نانسی مِیِرز ظاهر شد.
در سال 2007 در موزیک ویدیوی "50 Cent"، "راه منو دنبال کن (Follow My Lead)"، در نقش یک روانپزشک حضور یافت و در فیلم خانوادگی "بازار بزرگ شگفت آور آقای ماگوریوم (Mr. Magorium's Wonder Emporium)" نیز بازی کرد. سال 2008 وی دوبله انیمیشن زیبای "کونگ­فو پاندا (Kung Fu Panda)" را انجام داد و در این انیمیشن به جای استاد شیفو (Shifu)حرف زد. بعد از این پروژه وی جایزه جشنواره "اَنی" را برای دوبله انیمیشن "کونگ­فو پاندا" را از آن خود کرد. بعد از "کونگ­فو پاندا" او انیمیشن "داستان دِسپِروکس (The Tale of Despereaux)" را دوبله کرد (که در آن پروژه "اما واتسون" نیز حضور داشت.) و در فیلم "این آخرین شانس توست هاروی (Last Chance Harvey)" نیز به ایفای نقش پرداخت. در سال 2011، باز هم در نقش "شیفو" در "کونگ­فو پاندا 2 (Kung Fu Panda 2)" حضور یافت.
هافمن در سریال "شانس (Luck)"، محصولی از شبکه HBO نیز بازی کرد، که داستان مردی بود که درگیر قمار و شرط بندی در مسابقات اسبدوانی و کازینوها بود. این سریال در ماه مارس سال 2012 به دلیل کشته شدن سه اسب سر صحنه، کنسل شد. هافمن همچنین فیلم کمدی "کوارتِت (Quartet)"، محصول شبکه BBC را کارگردانی خواهد کرد. بازیگران این فیلم مگی اسمیت و تام کورتنی هستند.
داستین هافمن، تنها بازیگر مردی است که در سه فیلم که هرسه جایزه اسکار گرفته­اند، دستمزد بالایی داشته است؛ "گاوچران نیمه شب"، "کارمر در برابر کارمر"، "مرد بارانی".

زندگی شخصی:
هافمن با "انی برن" در سال 1969 ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دختر آنها، "جنا" بود که در 15 اکتبر 1970 به دنیا آمد. "انی" از ازدواج قبلی خود دختری به نام "کارینا" داشت که داستین او را به فرزندی قبول کرد. در سال 1970، هافمن و برن، در "گرینویچ ویلیج" در کنار ساختمانی زندگی می­کردند که توسط سازمان "وثرمن (the Weathermen)" خراب شد و در این تخریب سه تن کشته شدند. فیلم مستندی نیز در ارتباط با همین واقعه به نام "سازمان غیر قانونی وثرمن (The Weather Underground)" ساخته شد که در سال 2004 نامزد جایزه اسکار شد. داستین و انی در سال 1980 از یکدیگر جدا شدند.
در اکتبر 1980، داستین با لیسا هافمن، که یک وکیل بود، ازدواج کرد. آنها صاحب چهار فرزند هستند. جیکوب ادوارد (متولد 20 مارس 1981)، ربکا لیلیان (متولد 17 مارس 1983)، مکسول جفری (متولد 30 آگوست 1984) و الکساندرا لیدیا (متولد 27 اکتبر 1987). داستین همچنین دارای دو نوه است. داستین در یک مصاحبه گفت که تمام فرزندان ازدواج دومش، دارای پسر 13 ساله شده­اند (در مذهب یهود پسر 13 ساله خیلی مهم است و برایش مراسمی می­گیرند) و الان به عنوان یک یهودی، نسبت به زمان جوانی­اش، بیشتر مورد توجه است. وی همچنین از اینکه به زبان عبری مسلط نیست، تأسف خورد.

فیلم­های خبرساز و مهم :
از میان فیلم­های داستین هافمن، می­توان به "گاوچران نیمه شب"، "سگ­های کاهی"، "کارمر در برابر کارمر" و "مرد بارانی" اشاره کرد. این دسته فیلم­ها را می­توان مهمترین فیلم­های هافمن دانست که برای آنها جوایز با ارزشی نیز به­دست آورده است.

....::::..... با تشکر از پرنیان عزیز بابت ویراستاری و احمد عزیز بابت تهیه بنرها ....::::.....

ارسال نظر