ناصر رفائی کارگردان که توانسته از جشنواره‌های معتبر داخلی و خارجی جوایزی را کسب کند در نامه‌ای که در اختیار خبرگزاری فارس قرارداد به نحوه انتخاب فیلم‌ها و اضافه شدن فیلم به بخش مسابقه اعتراض کرد.

قبول کنیم آدم‌های منظمی نیستیم ، منصف هم نیستیم، با هوش و مطلع هم ... و هنوز بزرگ نشده ایم. براستی تکلیف امور مهم و جاری زندگی جمعی ما انسانها کِی و بدست چه کسانی روشن می‌شود؟

باز فجر آمد و هیجان‌های مقطعی هر ساله‌اش. امسال واژه‌های تازه‌ای ورد زبان‌هاست و ظاهرا مقرر شده بود بررسی فیلم‌های این دوره از جشنواره با این واژه‌ها محک بخورد . واژه‌هایی چون فن و تکنیک، محتوی ، ارزش و موضوع، بعد در جوارش می‌بینیم در سالی که لابراتوارها به جهت کمبود تولید رو به تعطیلی است و پروانه ساخت‌ها ، با حساسیت‌های دو چندان صادر می‌شود و فیلمسازان در چارچوب‌های محدود موضوعی با احتیاط قدم برمی‌دارند و سیاستگذاری‌های اکران هم به بن بست رسیده است ، 102 فیلم سینمایی تولید و متقاضی حضور در جشنواره است. که البته یکی از آنها فیلم بنده ناقابل «چتر سبز »است.

می توان در تولیدات امسال سراغ هر نوع فیلمی را گرفت . فیلم فاخر؛ به مقدار متنابه . فیلم اجتماعی ؛ چند دو جین. فیلم کودک و نوجوان ؛ خیلی . فیلم ویژوئال افکتی ؛ اقتضای عصر تکنولوژی . فیلم ارزشی ؛ تلاش پر بار مدیران . ملودرام ؛ نمک جشنواره . ژانر وحشت ؛ راستش نمی دانم ... و همه در محک انتخاب . از سوی چه کسانی؟ مدیران دولتی 4 عدد . تهیه کنندگان 2 عدد و البته یک فیلمساز.

قرار بود نظم جشنواره امسال بیداد کند و فقط و فقط 22 فیلم بدون چانه زنی ، آنهم پس از گذر از محک فنی و تکنیکی ، ارزشی ، موضوعی و محتوائی به جشنواره راه یابد . اما نه ، ببخشید یک فیلم سفارش شده ، پس 1+ 22 . صبر کنید ، چند اعتراض از سوی قدرت منصبان ، پس 4+22 . نه اینطوری نمی شود ، دل بعضی ها می شکند پس شاید ضریبی از 11 . می توان به این ترتیب تا 33 فیلم را هم زیر سبیلی رد کرد .11 فیلم هم فیلم اول . به این ترتیب می ماند 58 فیلم مانده در پشت درهای جشنواره ، تصحیح می کنم ، دربهای جشنواره . احتمالا این 58 فیلم ارزش فنی و تکنیکی نداشته اند ، یا شاید از سد ممیزی نگذشته اند . آخر بعضی از فیلم‌ها اینروزها پایشان را از خطوط قرمز فراتر می‌گذارند . قبول کنیم که حق شان است که اصلا دیده نشوند. فیلم‌های کودک هم که بچه بازیست و حضورشان در جشنواره معظم و منظمی چون فجر کسر شان است ، ضمن اینکه یکبار هم در جشنواره کودک دیده شده اند . جشنواره فجر ، جشنواره مهم ، با قوانین سر سختی است . نمی‌شود که فیلم تکراری پخش کند. در این میان مطبوعات هم که سنگ تمام گذاشته اند. گفتگو پشت گفتگو. با چه کسانی؟ راستش با تمام شناختم از اهالی سینما ، خیلی هاشان را نمی شناسم. ظاهرا تازه وارد هم نیستند ، چون هر کدام در سینما منصبی دارند . مگر می‌شود کسی بدون تجربه در سینما ، صاحب منصب باشد؟ پس یقینا من شناختم محدود است . احتمالا.

در بخشی از نامه آمده است: برای شروع یک جشنواره پر شور و مهیج همه چیز بدرستی چیده شده است . فقط می ماند یک سوال و البته قبل از طرح سوال ، می‌توان حدس زد فیلم‌ها با حضور چهار مسئول دولتی و مشرف بر قوانین ممیزی چگونه از نظر محتوائی ، موضوعی و ارزشی ارزیابی شده اند و همینطور انتخاب فیلمها بر مبنای تحکیم پایه‌های سینمای بدنه از سوی تهیه کنندگان حاضر در هیئت بازبینی به چه صورت محک خورده‌اند اما سوال اینجاست. چگونه مسائل فنی و تکنیکی فیلمها بررسی شده است؟ آیا توسط تنها فیلمساز گروه ؟ این که می‌شود رای یک به شش . مگر می‌شود فیلمی با یک رای از هفت رای به جشنواره راه پیدا کرده باشد؟ حالا فرض را بر این می‌گذاریم که تجربیات تهیه کنندگان عضو گروه بازبینی که دو نفرند و یکی از آنها کارشناس شناخته شده سینماست بر این رای گیری تاثیر بگذارد . اما باز می‌شود سه رای از هفت رای . باز گزینش فیلمها از بعد تکنیکی دچار مشکل است.

بماند وارد جزئیات نمی‌شویم . مرا چه به محاسبات آماری! قرار بود یادداشتی در مورد فیلمم «چتر سبز»بنویسم، از چتر سبز بگویم : چتر سبز از نظر خودم فیلم خوبیست و از نظر آنها که فیلم را دیده اند فیلم بسیار خوبی است.

ارسال نظر

نام (اجباری)

ایمیل (اجباری، اما نمایش داده نمی شود)

وب سایت

تغییرات به وجود آمده در نظرات را به من اطلاع دهید

بارگزاری مجدد

ارسال

لغو