ارزشگذاری سینمای جهان

Mwr.22- ارزشگذاری فیلـــم: دراكولا برام استوكر (1992)

دراكولا برام استوكر

 

info1.png - 4.15 Kb

 

نام فیلم: دراكولا برام استوكر (1992)

کارگردان: فرانسيس فورد كاپولا
نویسنده: جيمز وي. هارت (براساس نول دراكولا اثر برام استوكر)
مدیر فیلمبرداری: مايكل بالهاس
موسیقی: وجيك كيلار
تدوین: ان گورساد، گلن سنتلبوري و نيكلاس سي. اسميت
تهیه کننده: فرانسيس فور كاپولا، فرد فاچس و چارلز ملهيل

بازیگران:
گري اولدمن (دراكولا)

ويونا رايدر (مينا / اليزابتا)
آنتوني هاپكينز (پروفسور آبراهام ون هلسينگ)
كيانو ريوز (جاناتان هاركر)
مونيكا بلوچي (عروس دراكولا)


خلاصه داستان: سرداري كه براي حفاظت كليسا جان خود را به خطر مي‌اندازد در بازگشت به قصر با جسد همسر محبوبش مواجه شده و كافر مي‌شود، اين آغازي است بر شروع زندگي جديد او در هيبت دراكولا...

 
 
فرخ فرمان
alt
بی شک این فیلم دارای جایگاه بینظیری در بین فیلمهای درام و البته با گرایش ترس است.
با این که یکی از ژانرهای فیلم، وحشت است اما به نظر من این فیلم یک درام کامل و البته رومانتیک است و کاپولا کمتر به جنبه های ترسناک آن پرداخته است، چون نیتش هم از ابتدا این نبوده.
فرانسیس فورد کاپولا زمان زیادی را صرف پرداختن به نکاتی نظیر ماهیت واقعی زندگی، ارزش خون برای انسانها و موجودات خون آشام و انواع انتقال انرژی زندگی بین موجودات زنده کرد.

"رنفیلد حشرات را به خورد پرندگان میدهد و پرنده را به خورد گربه ها و خودش هم از این موجودات تغزیه میکند تا بدینوسیله انرژی حیات آنها به او منتقل شود"

تئوری به وجود آمدن یک فیلم بر اساس نول اصلی برام استوکر مدتها بود ذهن کاپولا را درگیر خودش کرده بود که این فکر در نهایت به ساخت دراکولا انجامید. شاید کمتر فیلم سازی در تاریخ سینما اینقدر به فرم سازی در یک فیلم اهمیت داده باشد و اینقدر حس تبادل اطلاعات از طریق تصویر را در فیلم خود قرار داده باشد. صحنه های ابتدایی این فیلم آنقدر بدیع و استثنائی و گویا هستند که حتی با حذف دیالوگها به راحتی مفهوم جزئی ترین نکات به ذهن بیننده متبادر میشود.
در فیلم آثاری از عروسک گردانی به سبک چینی و یا نمایشهای سایه و روشن دیده میشود. این صحنه ها که حتی در سکانس افتتاحیه هم شاهد آن هستیم کاملا با مفهوم فیلم در هم آمیخته هستند. نورپردازی فیلم نیر به طور کامل در خدمت فرم است. با این که این سبک نورپردازی که گرایش بسیاری به سایه دارد تا روشن را قبلا در آثاری نظیر هملت 1948 اثر به یادماندنی سرلارنس الیویه دیده ایم اما نمونه کاپولا هیچ شباهتی به کارهای پیش از خود ندارد.
کاپولا در دراکولا به ترکیب عجیب از نماها دست یافته که با ترکیب شدن با نوای گوشنواز، دارای تاثیر گذاری خاصی میشوند. در نهایت دیالوگها تنها یک پارامتر کمکی برای فیلم به حساب می آیند و در حقیقت راندمان را بالا میبرد.
فیلم نامه در مقدمه و موخره به داستان اصلی وفادار نیست اما این هنر اصلی فرانسیس کاپولاست، فیلم نامه نویسی و تغییر فیلم نامه بر اساس ذهنیات و دریافتهای خود. کاری که تا کنون برای آن برنده و نامزد جوایز بسیار معتبری بوده است. با این که اصل فیلم نامه نوشته جیمز وی هارت است اما کاپولا باز در بخشهای ابتدائی و پایانی آن تغییراتی مهم داده است که صد در صد فیلم را پویاتر و جذاب تر کرده است.
کاپولا در دوره بین سالهای 1986 تا 1992 علاقه بسیاری به تئاتر نشان میدهد. این علاقه در دو فیلم برجسته او در این سالها پدرخوانده 3 و دراکولای برام استوکر کاملا نمایان است. گرچه در پدرخوانده این ظرفیت تنها در بخشهای اوپرایی داستان (کابالریا) استفاده شده اما در دراکولا آثار آن را میتوان در سرتاسر فیلم مشاهده کرد
دراکولای برام استوکر ترکیبی اسطوره ای از طراحی صحنه، میکاپ، نورپردازی و موسیقی است که روح کاپولا در کالبد آن دمیده شده است. روحی از فیلم سازی بدون نقص و با شاخص های تئاتر گونه که سطح یک داستان ترسناک را تا یک درام یگانه و پر فروغ در سینما بالا برده است.

در باب تکنیک درباره این فیلم بسیار صحبت شده است، اما باید آنرا از حیث کارگردانی، فیلمنامه، فیلم برداری، تدوین، نورپردازی، گریم و صحنه آرائی از جمله فیلمهای خاص و قدرتمند تاریخ سینما دانست، فیلمی که نما به نمای آن حرف برای گفتن دارد
در نهایت نمیتوان از بازی های فوق العاده این فیلم صحبتی نکرد، بازی هائی که گاهی بازیگر را آنقدر به ماهیت نقش نزدیک میکند که هنرپیشه را تا مدتها باید بر اساس این ماهیت جدید شناخت. گری اولدمن نمونه کامل این نوع نزدیک شدن به نقش در فیلم است. او توانست شخصیتی از دراکولا خلق کند که قطعا تا کنون و شاید تا همیشه بهترین دراکولای به وجود آمده در سینما باشد.
بنده برای این فیلم 4.5 ستاره در نظر میگیرم.
 
 
سهیل امیدوار
1.png - 3.28 Kb

باید بگم اصلا از این فیلم خوشم نیومد. فیلم بسیار کسل کننده و خواب آور بود و جذابیتی برام اصلا نداشت. از زمانی که آنتونی هاپکیز یا همون ول هلسینگ وارد فیلم شد. فیلم یه مقداری تکون خورد ولی باز هم نه اونقدر که بخوام با هیجان و اشتیاق تا آخر، فیلم رو ببینم هر چند تا آخر دیدم فیلم رو ولی با همون حالت خواب آوری.

 
 
پرنيان ابراهيمي
1.png - 3.28 Kb
همیشه مسائل مرموز و دور از دسترس برای انسان ها جذاب و خواستنی است. یکی از این دست مسائل، داستان ها و افسانه های مربوط به خون آشام هاست که به شخصه برای من بسیار جذاب و گیرا بوده و از مقوله های مورد علاقه من است.
در این مورد فیلم و سریال های زیادی ساخته شده است که بدون تردید دراکولای برام استوکر یکی از بهترین فیلم هایی است که به این مسأله پردا خته است. دراکولای کاپولا، یه شاهکار به تمام معناست که به خوبی به متن اصلی وفادار مانده است. موسیقی متن فیلم (اثر کیلار) بسیار عالی است و به خوبی حس وحشت و ترس را به بیننده القا می کند.
بازی گری اولدمن و آنتونی هاپکینز بی نظیر است، به خصوص بازی گری اولدمن به اندازه ای خوب است که با نام دراکولا همواره تصویر و حرکات او در فیلم به ذهن خطور می کند.

بدون تردید اثر کاپولا، اثری جذاب و ماندگار در تاریخ سینماست.
 
 
علی بیات
2.png - 3.34 Kb
بدون اغراق می توان گفت فیلم دراکولای برام استوکر فورد کاپولا مایه افتخار تمام فیلم های ژانر وحشت و خون آشامی است و جزو معدود فیلم های ترسناکی است که جایزه اسکار برده است. این فیلم اقتباس شده از داستان های زیاد خون اشامی و به طوری منشا اصلی ان می باشد که بسیار خوب ساخته شده است. یک اثر خوب با فیلمنامه ای خوب و بازیگران بزرگ و یک کارگردان پر سابقه که همه و همه دست در دست هم دادند تا یک فیلم خیلی خوب پدید اید.
 
 
علی معصومی
0.png - 2.93 Kb
دراكولا فرمي كم نظير در تاريخ سينماست. فرم كلاژ گونه فيلم اگر استثنايي در تاريخ سينما نباشد، كم نظير است. دكوپاژ گاه عظيم و گاه ساده از همان ابتداي فيلم نشانگر سبكي خاص است كه بعلاوه نورپردازي خاص و بازي هاي تئاتري، پديدآورنده سبكي نو در سينماست.

آغاز فيلم و نوع روايت عشق نافرجام دراكولا به اليزابتا با روايت داناي كل قابل قبول و با بازي سراسر احساس گري اولدمن متقاعد كننده است. فيلم آغازي خوب و گسترشي دلپذير دارد. روايت فيلم تا سكانسي كه جاناتان با زنان قصر دراكولا روبرو مي شود، داراي چارچوب درستي است، اما از اين جاي داستان چيزي به روايت فيلم اضافه مي شود كه همه المان هاي يك فيلم خوب را تحت شعاع قرار مي دهد، سرعت. از مقدمات حركت دراكولا به سمت لندن، گويي كسي كاپولا را مجبور به سرعت بخشيدن به فيلم مي كند و اتفاق بد آن است كه جزئيات زيباي فيلم فداي كليات داستان مي شود و به اين دليل است كه كم تر متوجه دليل سپيد شدن موي جاناتان در طي فرار از قصر، پرداخت كم شخصيت پروفسور ول هلسينگ، ازدواج مينا و جاناتان در صومعه اي در روماني و البته سرهم بندي ترين قسمت فيلم پايان آن و تعقيب دراكولا تا قصرش است كه در اينجا سرعت روايت داستان آنچنان زياد مي شود كه هرگونه دليل و منطقي فداي پيشبرد داستان مي شود، بطور مثال سكانس فريب پروفسور توسط مينا تنها سوالاتي ايجاد مي كند كه مگر رابطه اي ميان لوسي و پروفسور وجود داشت؟ پروفسور با آن همه تجربه چطور گرفتار فريب مينا مي شود؟ و يا حتي زنان قصر دراكولا از كجا ظاهر مي شوند و سپس به كجا مي روند كه اين چنين آسان توسط پروفسور كشته مي شوند و... بسياري سوالات ديگر.

فيلم البته در لايه هاي ديگر نيز حرف هايي براي گفتن دارد، بطور مثال اگر نتوانيم مباحث تناسخ روح را در فيلم وارد كنيم، علاوه بر سوالات ذكر شده، ابهامات ديگري نيز به فيلم وارد مي شود كه با ورود مبحث اخير قابل درك مي شود.

در نهايت بايد گفت كه اگر چه دراكولا فرمي كم نظير را در تاريخ سينما رقم زده و شايد نزديك ترين فرم به اين كار، شهر گناه ساخته مشترك ميلر و رودريگويز باشد اما همچنان داراي ضعف در روايت داستان و پيشبرد آن است. به نظر مي رسد كه كاپولا به دلايلي بيروني فرصت خلق يكي از بهترين و شاخص ترين آثار تاريخ سينما را از دست داده، فرصتي كه ديگر و پس از آن براي او بدست نيامد.
 
 

جدول ارزشگذاری فیلم دراكولا برام استوكر:

فرخ فرمان سهیل امیدوار پرنيان ابراهيمي علی بیات علی معصومی ستاره نهایی نمره نهایی (از 10)
1.png - 3.28 Kb 1.png - 3.28 Kb 1.png - 3.28 Kb 2.png - 3.34 Kb 0.png - 2.93 Kb 1.png - 3.28 Kb 7.0

 

جدول راهنمای ارزشگذاری فیلم:

5.png - 3.35 Kb 4.png - 3.34 Kb 3.png - 3.34 Kb 2.png - 3.34 Kb 1.png - 3.28 Kb 0.png - 2.93 Kb
عالی خیلی خوب خوب متوسط ضعیف بی ارزش