ارزشگذاری سینمای جهان

توضیحات

تاریخ ایجاد در دوشنبه, 24 مهر 1391 21:17

نوشته شده توسط علی معصومی

بازدید: 2008

نام فیلم: جی. ادگار (2011)

کارگردان: کلینت ایستوود
نویسنده: داستین لانس بلک
مدیر فیلمبرداری: تام استرن
موسیقی: کلینت ایستوود
تدوین: جوئل کاکس، گری راچ
تهیه کننده: کلینت ایستوود، برایان گریزر، رابرت لورنز

بازیگران:
لئوناردو دی‌کاپریو (جی. ادگار هوور)
آرمی هامر (کلاید تالسون)
جودی دنچ (آنی هامر)
نائومی واتس (هلن گندی)

سینماسنتر

سینماسنتر

نظر نویسندگان سینماسنتر درباره فیلم:

سینماسنتر

سینماسنتر

فرخ فرمان

قدر مسلم کلینت ایستوود یکی از استعدادهای عالی هالیوود، هم در بازیگری و هم در کارگردانی است. وقتی که تصمیم به ساختن چنین فیلمی گرفت تصور میکردم که این فیلم یکی از شاهکارهای سال گذشته خواهد بود. فیلمی که بعد از یکی دو سال فطرت ایستوود را به صدراخبار و فستیوالها خواهد برد. اما متاسفانه ایستوود دچار همان اشتباهی شد که اسکورسیزی درباره هوانورد کرده بود. نمایش دادن یک فرد برجسته از نگاه پلیس و دولت آمریکا همیشه ممیزی هائی را دچار فیلم خواهد کرد و به نظر میرسد که همان طور که این ممیزی ها هوانورد را به یک فیلم درجه دوم بدل کرد، جی ادگار را نیز به همین مشکل دچار کرده است. با ایده سبد سیبهای گاز زده کاملا موافقم. ایستوود به ماجراهای زیادی میپردازد که نه توان تمام کردنش را به طور واقعی دارد و نه توان نگفتنش را ... در نتیجه بحثهای مختلفی را میگشاید که بی پایان رهایشان میکند. دلیل این نیمه کاره رها کردن ماجراها به همان ممیزی ها بازمیگردد و البته بدتر از نیمه کاره رها کردن این مسائل، نگفتن بسیاری مسائل دیگر است که میتوانست فیلم جی ادگار را به یکی از جنجال برانگیزترین فیلمهای سالهای اخیر بدل کند. مشخصا ایستوود در مورد مسائل بسیاری از زندگی جی ادگار ساکت مانده است، مسائلی از زمان جنگ گرفته تا ترور کندی و مافیا و ارتباطات جنسی و خیلی جریانات مهم دیگر ... باز در اینجا مثالی از اسکورسیزی میتواند بهتر ماجرا را باز کند. در فیلم گنگسترهای نیویورکی اسکوسیزی دست به نوعی افشاگری در مورد وقایع شورش مردمی نیویورک زد. این مسائل در واقع هیچکدام دروغ نبودند. همین باعث شد که مردم با واقعیتهائی آشنا شوند که تا آن زمان حتی در مورد آنها کلمه ای نشنیده بودند، مگر این که با علم تاریخ سر و کار داشته بوده باشند. با این که فیلم مورد استقبال قرار نگرفت اما منتقدین آنرا پسندیدند. ایستوود بنا به مصلحت و یا علاقه خود به این شخصیت با نگفتن بسیاری از نکات مهم شخصیت جی ادگار هوور عملا هم فیلم خود را نابود کرد و هم شخصیت جی ادگار را و البته هم دید مردم را نسبت به خودش! بازی دیکاپریو را بالاتر از سطح توقع دیدم. به نظرم این بازیگر کاملا با نقش ارتباط برقرار کرده بود و حتی گریم فیلم که نامزد جوایز مختلفی بود در مورد لئوناردو دیکاپریو کاملا کارآمد و عالی بود. اما در مورد دیگر شخصیتها شاید چندان دقیق نبود .اما در اینجا بزرگ نمائی بر شخصیت جی ادگار بوده و به همین دلیل گریم فیلم مورد توجه قرار گرفته است. فیلم از نظر فضاسازی، فیلم برداری، بازیگری، تدوین دارای قابلیتهای فراوانی است. اما ... اما میتوان گفت که در جی ادگار محتوای مشکل دار سبب نابود شدن کل اثر شده و در رساندن منظور فیلم ساز نیز الکن مانده است. برای این فیلم دو ستاره در نظر میگیرم.

سینماسنتر

سینماسنتر

نازنین اختری

واقعن نمی‌دانم این چه ظلمیه که با مشاهده فیلم‌های ژانر بیوگرافی به روانم وارد می‌شود؟! دلیل این میزان بی‌علاقگی به این ژانر رو درک نمی‌کنم! اکثرن هم فیلم‌های این طبقه‌بندی برای من خسته‌کننده و ملال آور هستند، بطوری که جی ادگار بود. جی ادگار در اکثر دقایق بسیار سرد و کند پیش می‌رود. بیان داستان زندگی شخصیت ادگار در این فیلم در نهایت بی‌روحی و کسل‌کنندگی به تصویر کشیده می‌شود. تصور کنید فیلمی با این میزان رخوت، زمان را نیز با جابه‌جایی به بازی بگیرد! جی ادگار به نظر اینجانب از کمبود تحرک، کمبود سرعت و پراکندگی داستان به شدت آسیب دیده است.

سینماسنتر

سینماسنتر

علی بیات

باز هم یک فیلم وطن پرستانه و شخصیت پرداز دیگر از کارگردان بزرگ کلینت استوود. اما استوود با پرداختن به شخصیت جی.ادگار یک شخصیت وطن پرست و سلطه گر که به احتمال زیاد به شخصیت آمریکایی دوست خودش شبیه هست (مانند شخصیت اصلی گرن تورینو که باز هم مصداق شخصیت خود استوود هست) می خواهد یک نسل را به نمایش بکشد، نسلی که تمام تلاششان برای بهتر کردن زندگی آمریکایی ها خرج می کنند که البته بسیار متعصب و کمی منحرف از جریان روشنفکری اند. در مورد فیلم هم این یک فیلم کاملا بزرگسالانه هست و منظورم هم دقیقا بزرگسالانه است یعنی این فیلم برای هیچ جوان و نوجوانی جذابیت دیدن ندارد و فقط برای قشر متعصب آمریکایی و سایر بیننده ها دوستداران فیلم های استوودی می باشد. بازی دی کاپریو در این فیلم بسیار چشم نواز بود و جای خالی جایزه اسکار برای این نقش او همیشه خالی خواهد ماند.

سینماسنتر

سینماسنتر

علی معصومی

فیلم بیوگرافی باید چیزی بیش از زندگی معمول را برای بیننده هویدا کند و اولین ایراد جی. ادگار در همین جاست. بیننده تا حدودی با شخصیت ادگار آشنا می شود ولی در تمام طول فیلم این سوال مطرح است که جی. ادگار برای چه چیز، چه کس یا چه اعتقادی عمل می کند؟ این ایراد حتی در خود کارگردانی هم بروز می کند و تا پایان معلوم‌مان نمی شود که قصد ایست وود از ساخت این فیلم چیست؟ او به دنبال چه چیزی به سمت شخصیت ادگار هوور می رود؟ فیلم اخیر داستان گوی خوبی هم نیست و پر از خورده داستان هایی است که نصفه و نیمه رها شده، مانند سبد میوه ای که تمام میوه های آن نیمه خورده رها شده است. البته هر چه بر میزان زمان فیلم افزوده می شود، جی. ادگار قابل تحمل تر و پیش رونده تر می شود اما در نهایت هم فیلمی پایین تر از متوسط است. ضعف بعدی فیلم در گریم آن است که بازی های ضعیف، آن را تکمیل کرده و میزان باورپذیری کاراکترها را پایین می آورد، بخصوص کاراکتر ادگار که دی کاپریو مشخصا از عهده آن برنیامده و حداکثر یک تیپ ارائه می‌دهد. البته در کنار این ضعف ها بازی آرمی هامر قابل قبول و بهتر از دیگر کاراکترهاست. اما نکته برجسته این فیلم، تدوین بسیار خوب آن است که به رغم فلش بک - فوروارد های فراوان، همه ی سکانس های بدقت چیده شده، اتصال محتوایی دقیقی بین آن ها برقرار و کاملا سینک شده اند و در نوبه خود یکی از شاخص ترین و بهترین تدوین هایی است که تاکنون دیده امبا این حال، بلحاظ عمق کم مطالب بیان شده و سطحی نگری در بیان داستان، این تدوین خوب کمتر کمکی به بهبود فضای فیلم می‌کند. در نهایت، جی. ادگار فاقد اتمسفر لازم بوده و ضعف های فراوان در کارگردانی و پرداخت شخصیت ها نشان از روند رو به افول ایستوود دارد.

سینماسنتر

سینماسنتر

جدول ارزشگذاری فیلم جی. ادگار:

فرخ فرمان	نازنین اختری	علی بیات	علی معصومی	ستاره نهایی	نمره نهایی (از10)
					3.8

جدول راهنمای ارزشگذاری فیلم:

عالی	خیلی خوب	خوب	متوسط	ضعیف	بی ارزش